Stjórnarskráin segir að ríkisstjórnin skuli ekki neita neinum einstaklingi á jafnrétti á Indlandi fyrir lögum eða jöfnum vernd laga. Það þýðir að lögin eiga við á sama hátt fyrir alla, óháð stöðu manns. Þetta er kallað réttarríkið. Reglan er grunnurinn að öllu = lýðræði. Það þýðir að enginn einstaklingur er yfir lögunum. Það getur ekki verið neinn greinarmunur á stjórnmálaleiðtoga, embættismanni og venjulegum borgara.
Sérhver ríkisborgari, frá forsætisráðherra til lítilla bónda í afskekktu þorpi, er háð sömu lögum. Enginn einstaklingur getur löglega krafist neinna sérstaka meðferðar eða forréttinda bara af því að hann eða hún verður mikilvægur maður. Til dæmis, fyrir nokkrum árum, stóð fyrrverandi forsætisráðherra landsins frammi fyrir dómsmálum vegna ákæru um svindl. Dómstóllinn lýsti því yfir að lokum að hann væri ekki sekur. En svo framarlega sem málið hélt áfram þurfti hann að fara fyrir dómstólinn, gefa sönnunargögn og leggja fram skjöl, rétt eins og hver annar borgari.
Þessi grunnstaða er skýrð frekar í stjórnarskránni með því að stafsetja nokkrar afleiðingar af rétti til jafnréttis. Ríkisstjórnin skal ekki mismuna neinum borgurum á grundvelli trúarbragða, kynþáttar, kast, kynlífs eða fæðingarstaðar. Sérhver borgari skal hafa aðgang að opinberum stöðum eins og verslunum, veitingastöðum, hótelum og kvikmyndasölum. Að sama skapi skal engin takmörkun vera varðandi notkun holna, skriðdreka, baða ghats, vegi, leiksvæði og staði almenningsúrræða sem stjórnvöld hafa viðhaldið eða tileinkuð notkun almennings. Þetta gæti virst mjög augljóst, en nauðsynlegt var að fella þessi réttindi í stjórnarskrá lands okkar þar sem hið hefðbundna kastakerfi leyfði fólki ekki frá sumum samfélögum að fá aðgang að öllum opinberum stöðum.
Sama meginregla á við um opinber störf. Allir borgarar hafa jafnrétti tækifæri í málum sem varða atvinnu eða skipun í hvaða stöðu sem er í stjórnvöldum. Engum borgara skal mismunað eða gert óhæf til atvinnu á þeim forsendum sem nefndar eru hér að ofan. Þú hefur lesið í kafla 4 að ríkisstjórn Indlands hefur veitt fyrirvara fyrir áætlaða leikmenn, áætlaða ættkvíslir og aðra afturábak. Ýmsar ríkisstjórnir hafa mismunandi áætlanir til að gefa konum, fátækum eða líkamlega fötluðum í einhvers konar störfum. Eru þessir fyrirvarar gegn rétti til jafnréttis? Þeir eru ekki. Því að jafnrétti þýðir ekki að gefa öllum sömu meðferð, sama hvað þeir þurfa. Jafnrétti þýðir að gefa öllum jafn tækifæri til að ná því sem maður er fær um. Stundum er nauðsynlegt að veita einhverjum sérstaka meðferð til að tryggja jöfn tækifæri. Þetta er það sem atvinnuvörur gera. Bara til að skýra þetta. Stjórnarskráin segir að fyrirvarar af þessu tagi séu ekki brot á rétti til jafnréttis.
Meginreglan um mismunun nær einnig til félagslífs. Stjórnarskráin nefnir eina öfgafullt form félagslegrar mismununar, iðkun ósnertanleika og beinir því greinilega stjórninni til að binda enda á hana. Að æfa sig ósnertanleika hefur verið bannað í hvaða formi sem er. Ósnertanleiki hér þýðir ekki aðeins að synja um að snerta fólk sem tilheyrir ákveðnum leikmönnum. Það vísar til hvers konar trúar eða félagslegrar iðkunar sem lítur niður á fólk vegna fæðingar sinnar með ákveðnum kastalamerkjum. Slík framkvæmd neitar þeim samskiptum við aðra eða aðgang að opinberum stöðum sem jafna borgara. Þannig að stjórnarskráin gerði ósnertanleika refsiverðan brot.
Language: Icelandic