Ook werknemers hadden hun eigen begrip van Mahatma Gandhi en het idee van Swaraj. Voor plantagewerkers in Assam betekende vrijheid het recht om vrij in en uit het beperking te bewegen dat ze waren ingesloten, en het betekende het behouden van een link met de ruimte in het dorp waar ze waren gekomen. Volgens de Inland Emigration Act van 1859 mochten plantagewerkers niet zonder toestemming de theetuinen verlaten, en in feite kregen ze zelden dergelijke toestemming. Toen ze hoorden van de niet-medewerkingsbeweging, tartten duizenden werknemers de autoriteiten, verlieten de plantages en gingen naar huis. Ze geloofden dat Gandhi Raj zou komen en dat iedereen land zou krijgen in hun eigen dorpen. Ze hebben echter nooit hun bestemming bereikt. Onderweg gestrand door een spoorweg- en stoomstaking, werden ze gevangen door de politie en op brute wijze in elkaar geslagen.
De visioenen van deze bewegingen werden niet bepaald door het congresprogramma. Ze interpreteerden de term swaraj op hun eigen manier en stelden zich voor dat het een tijd is waarin alle lijden en alle problemen voorbij zouden zijn. Maar toen de tribals de naam van Gandhiji zongen en slogans verhoogden die ‘Swatantra Bharat’ eisten, waren ze ook emotioneel met betrekking tot een volledig India-agitatie. Toen ze handelden in de naam van Mahatma Gandhi, of hun beweging verbonden aan die van het congres, identificeerden ze zich met een beweging die verder ging dan de grenzen van hun directe plaats.
Language: Dutch