Самы ранні выгляд тэхналогіі друку быў распрацаваны ў Кітаі, Японіі і Карэі. Гэта была сістэма друку ўручную з 594 г. н.э., кнігі ў Кітаі былі надрукаваны паціраючымі паперай – таксама вынайдзенай там – супраць чарнільнай паверхні драўняных блокаў. Паколькі абодва бакі тонкага, сітаватага ліста не маглі быць надрукаваны, традыцыйная кітайская “акардэонная кніга” была складзена і пашытаная збоку. Цудоўна кваліфікаваныя майстры маглі дубляваць, з выдатнай дакладнасцю, прыгажосцю каліграфіі.
Імператарская дзяржава ў Кітаі вельмі доўга была галоўным вытворцам друкаванага матэрыялу. Кітай валодаў велізарнай бюракратычнай сістэмай, якая набірала свой персанал праз экзамены на дзяржаўную службу. Падручнікі для гэтага экзамену былі надрукаваны ў велізарнай колькасці пад спонсарскай падтрымкай Імператарскай дзяржавы. З шаснаццатага стагоддзя колькасць кандыдатаў на экзамены павялічылася і павялічыла аб’ём друку.
Да ХVII стагоддзя, калі ў Кітаі квітнела гарадская культура, выкарыстанне друку дыверсіфікавана. Друк больш не выкарыстоўваўся толькі чыноўнікамі-навукоўцамі. Гандляры выкарыстоўвалі друк у паўсядзённым жыцці, калі яны збіралі гандлёвую інфармацыю. Чытанне ўсё часцей стала заняткам вольным часам. Новая чытацкая аўдыторыя аддавала перавагу выдуманым апавяданням, паэзіі, аўтабіяграфіі, анталогіі літаратурных шэдэўраў і рамантычных спектакляў. Багатыя жанчыны пачалі чытаць, і многія жанчыны пачалі. Публікацыя іх паэзіі і п’ес. Жонкі навукоўцаў-офісаў апублікавалі свае творы, а куртызаны пісалі пра сваё жыццё.
Гэтая новая культура чытання суправаджалася новай тэхналогіяй. Метады заходняй друку і механічныя прэсы былі імпартаваны ў канцы дзевятнаццатага стагоддзя, калі заходнія дзяржавы ўстанавілі свае заставы ў Кітаі. Шанхай стаў цэнтрам новай культуры друку, які абслугоўваў школы ў заходнім стылі. З друку рук цяпер адбыўся паступовы пераход на механічную друк.
Language: Belarusian