Karkirên karkiran hewce ne. Bi berfirehkirina kargehan, ev daxwaz zêde bû. Di sala 1901-an de, 584,000 xebatkarên li kargehên Hindî hebûn. Ji hêla 1946 ve hejmar li ser 2,436,000 bû. Karker ji ku hatin?
Di piraniya karkerên herêmên pîşesaziyê de ji navçeyan derdikevin. Gundiyan û hunermendên ku li gund ne xebatek nedît ku di lêgerîna xebatê de çû navendên pîşesaziyê. Zêdetirî 50 ji sedî karkerên bombeyan di sala 1911-an de ji navçeya cîran a Ratnagiri hat, dema ku mills of the should herî zêde destên xwe yên tekstîlê ji gundên li navçeya Kanpur hat. Bi gelemperî millorker di navbera gund û bajêr de çûn, di dema daran û festîvalan de vedigerin malên xwe.
Bi demê re, wekî nûçeyên belavbûna kar, karkeran di hêviya xebatê de di nav moşekan de rêwîtiyên mezin çûn. Ji bo nimûne ji parêzgehên yekbûyî, ji bo nimûne, ew çûn ser milên tekstîlê yên bombeyan û di nav lepên jute yên Kalkûtayê de xebitîn.
Karên wergirtinê her gav dijwar bû, di heman demê de mills pirjimar û daxwaza karkeran zêde bû. Hejmarên ku lê dixebitin her dem ji karên peyda bûn. Ketina nav mêşan jî sînordar bû. Pîşesazî bi gelemperî karekî karekî ji bo ku peywirên nû bistînin. Pir caran karî karkerek kevn û pêbawer bû. Wî mirov ji gundê xwe girt, karên wan piştrast kir, alîkariya wan kir ku li bajêr bicîh bibin û di demên krîzê de drav peyda kirin. Ji ber vê yekê xizmet bû bi kesek desthilat û hêzek bû. Wî dest pê kir û xelatên ji bo kerema xwe û kontrolkirina jiyana karkeran dest pê kir.
Hejmara xebatkarên kargehê bi demê re zêde bûn. Lêbelê, wekî ku hûn ê bibînin, ew beşek piçûk a xebata pîşesaziyê bûn.
Language: Kurdish (Kurmanji)