ගතානුගතික පාලන තන්ත්ර වැනි ඔවුන්ගේ බලය තහවුරු කර ගැනීමට උත්සාහ කළ පරිදි, ලිබරල්වාදය සහ ජාතිකවාදය ඉතාලි සහ ජර්මානු රාජ්යයන් වැනි යුරෝපයේ බොහෝ ප්රදේශවල විප්ලවය සමඟ වැඩි වැඩියෙන් සම්බන්ධ විය. මෙම විප්ලවයන් මෙහෙයවනු ලැබුවේ උගත් මධ්යම පංතියේ ප්රභූ පැලැන්තියට අයත් ලිබරල් ජාතිකවාදීන් විසිනි.
පළමු නැගිටීම 1830 ජූලි මාසයේදී ප්රංශයේ සිදු විය. ‘සෙසු යුරෝපයේ සෙම්ප්රතිශ්යාව සීතලයි “කියා මීට වරක් ප්රංශයේ කිවිසුම් යන විට, ජුලි විප්ලවය නෙදර්ලන්තයේ එක්සත් රාජධානියෙන් වෙන්වෙමින් ඇති බ්රසල්ස්හි නැගිටීමක් ඇති කළේය.
යුරෝපය පුරා උගත් ප්රභූව අතර ජාතිකවාදී හැඟීම් බලමුලු ගැන්වූ සිදුවීමක් වූයේ ග්රීක මර්දන යුද්ධයයි. පහළොස්වන සියවසේ සිට ග්රීසිය ඔටෝමාන් අධිරාජ්යයේ කොටසක් විය. 1821 දී ආරම්භ වූ ග්රීකයන් අතර යුරෝපයේ විප්ලවවාදී ජාතිකවාදයේ වර්ධනය ග්රීක භාෂාවෙන් ස්වාධීනව ස්වාධීනත්වය සඳහා වූ අරගලයක් බිඳ දැමුවේය. කවියන් සහ කලාකරුවන් ග්රීසියේ යුරෝපීය ශිෂ් ization ාචාරයේ තොටිල්ල ලෙසත් මුස්ලිම් අධිරාජ්යයට එරෙහි අරගලය සඳහා මහජන මතය බලමුලු ගැන්වූහ. ඉංග්රීසි කවියෙකු වන ඩොන්ග් ඩෙකරන් සංවිධානය කළ අරමුදල් හා පසුව යුද්ධයේදී සටන් කිරීමට ගිය අතර එහිදී ඔහු 1824 දී උණ රෝගයෙන් මිය ගියේය. අවසානයේදී 1832 කොන්ස්ටන්ගේ ගිවිසුම ස්වාධීන ජාතියක් ලෙස පිළිගත්තේය. Language: Sinhalese