Pola kanggo nanggepi owah-owahan kasebut kanthi macem-macem cara. Sawetara suda jumlah sapi sing ana ing wedhus, amarga ora ana suketan sing cukup kanggo Feed akeh. Wong liya nemokake suketan anyar nalika gerakan kanggo latar sing lawas dadi angel. Sawise taun 1947, unta lan wedhus lanang Raika, ora bisa maneh pindhah menyang Sindh lan graze unta ing bank-bank ing Indus, kaya sing ditindakake sadurunge. Watesan politik anyar ing antarane India lan Pakistan mungkasi gerakan. Dadi dheweke kudu golek papan sing anyar. Ing taun-taun pungkasan dheweke wis pindhah menyang haryana ing ngendi wedhus bisa grajil ing lapangan pertanian sawise panen dipotong. Iki wektu kanggo lapangan sing dibutuhake kéwan sing diwenehake kewan.
Sajrone pirang-pirang taun, sawetara pastoralis sing luwih sugih wiwit tuku tanah lan netepake mudhun, nyerah Nomadic. Sawetara wis diselehake. Tanah sing ditanduri para pias, liyane sing njupuk dagang sing luwih ekstensif. Akeh pastoralis sing miskin, ing tangan liyane, utangan dhuwit saka dhuwit sing bisa dieling-eling. Kadhangkala, dheweke ilang sapi lan wedhus lan dadi buruh, makarya ing lapangan utawa ing kutha-kutha cilik.
Nanging, pastoraliss ora mung terus urip, ing pirang-pirang wilayah sing ana ing pirang-pirang puluh taun kepungkur. Nalika panggonan ing panggonan ing salah sawijining papan ditutup, dheweke ngganti arah gerakan, suda ukuran sapi, gabungan kegiatan pastoral karo macem-macem penghasilan lan diadaptasi kanggo owah-owahan jagad modern. Akeh ahli ekologi percaya yen ing wilayah garing lan ing gunung, pastoralisme isih ekologis kanthi wujud urip sing paling apik.
Owah-owahan kasebut ora mung dieling-eling dening komunitas pastoral ing India. Ing pirang-pirang bagean liyane, hukum anyar lan pola pemukiman meksa komunitas pastoral kanggo ngowahi urip. Kepiye komunitas pastoral ing papan liya kanggo ngrampungake owah-owahan ing jagad modern?
Language: Javanese