У папярэднім раздзеле мы бачылі, што брытанцам патрэбныя лясы, каб пабудаваць караблі і чыгункі. Брытанцы непакоіліся, што выкарыстанне лясоў мясцовымі жыхарамі і неабдуманым высечкам дрэў гандлярамі будуць разбураць лясы. Таму яны вырашылі запрасіць нямецкага эксперта Дзітрыха Брандзіса па кансультацыю і зрабілі яго першым генеральным інспектарам па лясах у Індыі.
Брандзіс зразумеў, што для кіравання лясамі павінна быць прадстаўлена належная сістэма, і людзі павінны прайсці навучанне ў галіне навукі аб захаванні. Гэтая сістэма спатрэбіцца юрыдычная санкцыя. Правілы выкарыстання лясных рэсурсаў павінны былі быць аформлены. Выпусканне дрэў і выпасу трэба было абмежаваць, каб лясы маглі захавацца для вытворчасці драўніны. Той, хто выразаў дрэвы, не прытрымліваючыся сістэмы, павінен быў быць
Дзейнасць
Калі б вы былі ўрад Індыі ў 1862 годзе і адказвалі за пастаўку чыгунак шпаламі і палівам у такім вялікім маштабе, якія былі б крокі, якія вы зрабілі б? пакараны. Такім чынам, Брандзіс стварыў Індыйскую лясную службу ў 1864 годзе і дапамог сфармуляваць Закон аб Індыі 1865 года. У 1906 г. быў створаны Інстытут даследаванняў Імператарскага лесу ў 1906 г. Сістэма, якую яны вучылі тут, атрымалі назву “Навуковая лясная гаспадарка”. Цяпер многія людзі, у тым ліку эколагі, лічаць, што гэтая сістэма зусім не навуковая.
У навуковай лясной гаспадарцы былі высечаны прыродныя лясы, у якіх было шмат розных тыпаў дрэў. На іх месцы адзін тып дрэва быў высаджаны прамымі шэрагамі. Гэта называецца плантацыяй. Прадстаўнікі лясоў абследавалі лясы, падлічылі плошчу пад рознымі тыпамі дрэў і склалі працоўныя планы па кіраванні лесам. Яны планавалі, колькі плошчаў плантацыі скараціць кожны год. Тады разрэз плошчы трэба было перасадзіць так, каб яго было гатова зноў разрэзаць у некалькі гадоў.
Пасля таго, як у 1865 годзе быў прыняты закон аб лесе, ён быў унесены ў папраўкі двойчы, адзін раз у 1878 годзе, а потым у 1927 годзе. Закон 1878 г. падзяліў лясы на тры катэгорыі: адведзеныя, абароненыя і вясковыя лясы. Лепшыя лясы называліся “зарэзерваванымі лясамі”. Жыхары вёскі нічога не маглі ўзяць з гэтых лясоў, нават дзеля ўласнага выкарыстання. Для будынка дома або паліва яны маглі ўзяць дрэва з ахоўных ці вясковых лясоў. Language: Belarusian