Við skulum sjá þegar prentun hófst á Indlandi og hvernig hugmyndir og upplýsingar voru skrifaðar fyrir prentun. Indland átti mjög ríkan og gamla hefð fyrir handskrifuðum handritum – á sanskrít, arabísku, persnesku, sem og á ýmsum þjóðmálum. Handrit voru afrituð á lófa lauf eða á handsmíðuðum pappír. Síður voru stundum fallega myndskreyttar. Þeim væri annað hvort ýtt á milli tréhlífar eða saumað saman til að tryggja varðveislu. Handrit héldu áfram að vera framleidd þar til vel eftir innleiðingu prentunar, niður til seint á nítjándu öld.
Handrit voru hins vegar mjög dýr og brothætt. Það þurfti að meðhöndla þau vandlega og ekki var hægt að lesa þau auðveldlega sem
Handrit var skrifað í mismunandi stíl. Þannig að handrit voru ekki mikið notuð í daglegu lífi. Jafnvel þó að Bengal fyrir nýlendu hafi þróað umfangsmikið net grunnskóla í þorpinu, las nemendur mjög oft ekki texta. Þeir lærðu aðeins að skrifa. Kennarar fyrirskipuðu hluta af textum úr minni og nemendur skrifuðu þá niður. Margir urðu þannig læsir án þess að lesa nokkurn tíma í raun hvers konar texta.
Language: Icelandic