ممکن است تعجب کنید که چرا سازندگان قانون اساسی در ارائه ضمانت های کتبی از حقوق اقلیت ها بسیار خاص بودند. چرا ضمانت خاصی برای اکثریت وجود ندارد؟ خوب ، به دلیل ساده این که کار دموکراسی به اکثریت قدرت می بخشد. این زبان ، فرهنگ و دین اقلیت ها است که به حمایت ویژه نیاز دارد. در غیر این صورت ، آنها ممکن است تحت تأثیر زبان ، دین و فرهنگ اکثریت مورد غفلت واقع یا تضعیف شوند.
به همین دلیل قانون اساسی حقوق فرهنگی و آموزشی اقلیت ها را مشخص می کند:
■ هر بخش از شهروندان با زبان یا فرهنگ متمایز حق حفظ آن را دارند.
■ پذیرش در هر مؤسسه آموزشی که توسط دولت یا دریافت کمک های دولتی نگهداری می شود ، نمی تواند به دلیل دین یا زبان برای هیچ شهروند رد شود.
■ همه اقلیت ها حق دارند که از آنها استفاده کنند و مؤسسات آموزشی مورد نظر خود را اداره کنند. در اینجا اقلیت به معنای فقط اقلیت مذهبی در سطح ملی نیست. در بعضی از نقاط افراد که به زبان خاصی صحبت می کنند در اکثریت هستند. افرادی که به زبان متفاوتی صحبت می کنند در اقلیت هستند. به عنوان مثال ، افراد صحبت تلوگو اکثریت را در آندرا پرادش تشکیل می دهند. اما آنها اقلیت در ایالت همسایه کارناتاکا هستند. سیک ها اکثریت را در پنجاب تشکیل می دهند. اما آنها اقلیت در راجستان ، هاریانا و دهلی هستند.
Language: Persian