წინა ორ თავში ჩვენ გადავხედეთ დემოკრატიული მთავრობის ორ მთავარ ელემენტს. მე –3 თავში დავინახეთ, თუ როგორ უნდა მოხდეს დემოკრატიული მთავრობა პერიოდულად არჩეულ ხალხს თავისუფალი და სამართლიანი გზით. მე –4 თავში შევიტყვეთ, რომ დემოკრატია უნდა ემყარებოდეს იმ ინსტიტუტებს, რომლებიც დაიცვან გარკვეულ წესებსა და პროცედურებს. ეს ელემენტები აუცილებელია, მაგრამ არა საკმარისი დემოკრატიისთვის. არჩევნები და ინსტიტუტები უნდა იყოს შერწყმული მესამე ელემენტთან – უფლებების სარგებლობისთვის – მთავრობის დემოკრატიული გახადოს. ყველაზე სწორად არჩეულ მმართველებმა, რომლებიც მუშაობენ დადგენილი ინსტიტუციური პროცესის მეშვეობით, უნდა ისწავლონ არ გადალახონ გარკვეული ზღვარი. მოქალაქეების დემოკრატიულმა უფლებებმა ეს შეზღუდვები დემოკრატიაში განსაზღვრავს. ეს არის ის, რაც ჩვენ ვიღებთ წიგნის ამ ბოლო თავში. ჩვენ ვიწყებთ რეალურ ცხოვრებაში განხილვას, რომ წარმოვიდგინოთ რას ნიშნავს ცხოვრება უფლებების გარეშე. ეს იწვევს დისკუსიას იმის შესახებ, თუ რას ვგულისხმობთ უფლებებს და რატომ გვჭირდება ისინი. როგორც წინა თავებში, ზოგად დისკუსიას მოჰყვა ყურადღება ინდოეთში. ჩვენ სათითაოდ განვიხილავთ ინდოეთის კონსტიტუციის ფუნდამენტურ უფლებებს. შემდეგ მივმართავთ, თუ როგორ შეიძლება ამ უფლებების გამოყენება რიგითი მოქალაქეების მიერ. ვინ დაიცავს და შეასრულებს მათ? დაბოლოს, გადავხედავთ, თუ როგორ გაფართოვდა უფლებების მასშტაბები. Language: Georgion