Bhí a dtuiscint féin ag na hoibrithe freisin ar Mahatma Gandhi agus ar choincheap Swaraj. I gcás oibrithe plandála i Assam, chiallaigh an tsaoirse an ceart bogadh go saor in aisce agus amach as an teoranta a bhí siad faoi iamh, agus chiallaigh sé go raibh nasc leis an spás sa sráidbhaile as a tháinig siad. Faoin Acht um Imirce Intíre 1859, ní raibh cead ag oibrithe plandála na gairdíní tae a fhágáil gan cead, agus is annamh a tugadh cead den sórt sin dóibh. Nuair a chuala siad faoin ngluaiseacht neamh-chomhoibrithe, chuir na mílte oibrí na húdaráis i léig, d’fhág siad na plandálacha agus chuaigh siad abhaile. Chreid siad go raibh Gandhi Raj ag teacht agus go dtabharfaí talamh do gach duine ina sráidbhailte féin. Níor shroich siad a gceann scríbe riamh. Bhí na póilíní gafa ar an mbealach le stailc iarnróid agus galtán, agus bhí siad buailte go brutally.
Níor shainmhíníodh físeanna na ngluaiseachtaí seo ag clár na Comhdhála. Léirigh siad an téarma swaraj ar a mbealaí féin, ag samhlú gur am é nuair a bheadh gach fulaingt agus na trioblóidí go léir thart. Mar sin féin, nuair a chuir na treibheanna ainm Gandhiji agus slogananna ardaithe ag éileamh ‘Swatantra Bharat’, bhí siad ag baint go mothúchánach le corraíl uile-India. Nuair a ghníomhaigh siad in ainm Mahatma Gandhi, nó nuair a cheangail siad a ngluaiseacht le gluaiseacht na Comhdhála, bhí siad ag aithint le gluaiseacht a chuaigh thar theorainneacha a gceantair láithreach.
Language: Irish