Me shtypshkronjën, u shfaq një publik i ri për lexim. Shtypja uli koston e librave. Koha dhe puna e kërkuar për të prodhuar secilin libër zbriti, dhe kopje të shumta mund të prodhohen me lehtësi më të madhe. Librat përmbytën tregun, duke arritur tek një lexues gjithnjë në rritje.
Qasja në libra krijoi një kulturë të re të leximit, më herët, leximi ishte i kufizuar për elitat. Njerëzit e thjeshtë jetuan në një botë të kulturës gojore. Ata dëgjuan tekste të shenjta të lexuara, baladat e recituara dhe tregimet popullore të transmetuara. Njohuritë u transferuan me gojë. Njerëzit në mënyrë kolektive dëgjuan një histori, ose panë një shfaqje. Siç do ta shihni në Kapitullin 8, ata nuk lexuan një libër individualisht dhe në heshtje. Para moshës së shtypjes, librat nuk ishin vetëm të shtrenjta, por ato nuk mund të prodhoheshin në një numër të mjaftueshëm. Tani librat mund të arrijnë në seksione më të gjera të njerëzve. Nëse më herët kishte një publik dëgjimi, tani u krijua një publik lexues
Por tranzicioni nuk ishte aq i thjeshtë. Librat mund të lexoheshin vetëm nga shkrimtari, dhe nivelet e shkrim -leximit në shumicën e vendeve evropiane ishin shumë të ulëta deri në shekullin XX. Atëherë, si mund të bindnin botuesit njerëzit e thjeshtë për të mirëpritur librin e shtypur? Për ta bërë këtë, ata duhej të mbanin në mend shtrirjen më të gjerë të veprës së shtypur: madje edhe ata që nuk lexuan me siguri mund të kënaqeshin duke dëgjuar libra që lexohen. Kështu që printerët filluan të botojnë balada të njohura dhe përralla popullore, dhe libra të tillë do të ilustroheshin me fotografi. Këto u kënduan dhe u recituan në tubime në fshatra dhe në taverna në qytete.
Kultura gojore e hyrë në këtë mënyrë materiali i shtypur dhe i shtypur u transmetua me gojë. Linja që ndau kulturat me gojë dhe leximin Beme të mjegulluar. Dhe publiku i dëgjimit dhe publiku i leximit u ndërthur.
Language: Alemannic