Naciismo disvastiĝas kiam homoj komencas kredi, ke ili ĉiuj estas parto de la sama nacio, kiam ili malkovras iun unuecon, kiu kunigas ilin. Sed kiel la nacio fariĝis realaĵo en la menso de homoj? Kiel homoj apartenantaj al diversaj komunumoj, regionoj aŭ lingvaj grupoj disvolvis senton de kolektivo apartenanta?
Ĉi tiu sento de kolektiva aparteno venis parte per la sperto de unuiĝintaj luktoj. Sed estis ankaŭ diversaj kulturaj procezoj per kiuj naciismo kaptis la imagon de homoj. Historio kaj fikcio, folkloro kaj kantoj, popularaj presaĵoj kaj simboloj, ĉiuj ludis rolon en la fabrikado de naciismo.
La identeco de la nacio, kiel vi scias (vidu Ĉapitron 1), estas plej ofte simbolita en figuro aŭ bildo. Ĉi tio helpas krei bildon kun kiu homoj povas identigi la nacion. Estis en la dudeka jarcento, kun la kresko de naciismo, la identeco de Barato videblis videble kun la bildo de Bharat Mata. La bildo unue estis kreita de Bankim Chandra Chattopadhyay. En la 1870 -aj jaroj li verkis ‘Vande Mataram’ kiel himno al la patrujo. Poste ĝi estis inkluzivita en lia romano Anandamath kaj vaste kantita dum la Swadeshi -movado en Bengalio. Movita de la movado Swadeshi, Abanindranath Tagore pentris sian faman bildon de Bharat Mata (vidu Fig. 12). En ĉi tiu pentraĵo Bharat Mata estas portretita kiel asceta figuro; Ŝi estas trankvila, kunmetita, dia kaj spirita. En sekvaj jaroj, la bildo de Bharat Mata akiris multajn malsamajn formojn, ĉar ĝi cirkulis en popularaj presaĵoj, kaj estis pentrita de malsamaj artistoj (vidu Fig. 14). Devoteco al ĉi tiu patrina figuro estis vidita kiel evidenteco de onia naciismo. Ideoj de naciismo ankaŭ disvolviĝis per movado por revivigi hindan folkloron. En malfrua deknaŭa-jarcenta Barato, naciistoj komencis registri popolajn rakontojn kantitajn de bardoj kaj ili travojaĝis vilaĝojn por kolekti popolajn kantojn kaj legendojn. Ĉi tiuj rakontoj, ili kredis, donis veran bildon de tradicia kulturo, kiu estis koruptita kaj damaĝita de eksteraj fortoj. Estis necese konservi ĉi tiun popolan tradicion por malkovri onian nacian identecon kaj restarigi senton de fiero en onia pasinteco. En Bengalio, Rabindranath Tagore mem komencis kolekti baladojn, infanvartejojn kaj mitojn, kaj gvidis la movadon por popola reviviĝo. En Madras, Natesa Sastri publikigis amasan kvar-voluman kolekton de tamilaj popolaj fabeloj, la folkloro de suda Barato. Li kredis, ke folkloro estas nacia literaturo; Ĝi estis “la plej fidinda manifestiĝo de la veraj pensoj kaj trajtoj de homoj”.
Dum la nacia movado disvolviĝis, naciismaj gvidantoj pli kaj pli konsciis pri tiaj ikonoj kaj simboloj por unuigi homojn kaj inspiri en ili senton de naciismo. Dum la Swadeshi -movado en Bengalio, tricolora flago (ruĝa, verda kaj flava) estis desegnita. Ĝi havis ok lotusojn reprezentantajn ok provincojn de brita Barato, kaj kreskan lunon, reprezentantan hinduojn kaj islamanojn. Antaŭ 1921, Gandhiji projektis la flagon Swaraj. Ĝi estis denove tricoloro (ruĝa, verda kaj blanka) kaj havis ŝpinan radon en la centro, reprezentante la Gandhian idealon de memhelpo. Porti la flagon, tenante ĝin alte, dum marŝoj fariĝis simbolo de defio.
Alia rimedo krei senton de naciismo estis per reinterpreto de historio. Antaŭ la fino de la 19a jarcento multaj indianoj komencis senti, ke por instigi senton de fiereco en la nacio, hinda historio devis esti pripensita malsame. La britoj vidis indianojn kiel malantaŭaj kaj primitivaj, nekapablaj regi sin. Responde, indianoj komencis esplori la pasintecon por malkovri la grandajn atingojn de Barato. Ili skribis pri la gloraj evoluoj en antikvaj tempoj, kiam arto kaj arkitekturo, scienco kaj matematiko, religio kaj kulturo, juro kaj filozofio, metioj kaj komerco prosperis. Ĉi tiu glora tempo, laŭ ilia opinio, estis sekvita de historio de malkresko, kiam Barato koloniigis. Ĉi tiuj naciismaj historioj instigis la legantojn fieri pri la grandaj atingoj de Barato en la pasinteco kaj lukti por ŝanĝi la mizerajn vivkondiĉojn sub brita regado.
Ĉi tiuj klopodoj por unuigi homojn ne estis sen problemoj. Kiam la pasinteco glorata estis hindua, kiam la bildoj festitaj estis tiritaj de hindua ikonografio, tiam homoj de aliaj komunumoj sentis sin forlasitaj.
Konkludo
Kreskanta kolero kontraŭ la kolonia registaro tiel kunvenigis diversajn grupojn kaj klasojn de indianoj en komunan lukton por libereco en la unua duono de la dudeka jarcento. La Kongreso sub la gvidado de Mahatma Gandhi provis enkanaligi la plendojn de homoj en organizitajn movadojn por sendependeco. Per tiaj movadoj la naciistoj provis forĝi nacian unuecon. Sed kiel ni vidis, diversaj grupoj kaj klasoj partoprenis ĉi tiujn movadojn kun diversaj aspiroj kaj atendoj. Ĉar iliaj plendoj estis ampleksaj, libereco de kolonia regado ankaŭ signifis malsamajn aferojn al malsamaj homoj. La Kongreso senĉese provis solvi diferencojn, kaj certigi, ke la postuloj de unu grupo ne fremdigu alian. Ĝuste ĉi tio estas kial la unueco ene de la movado ofte rompiĝis. La altaj punktoj de la Kongresa agado kaj naciisma unueco estis sekvataj de fazoj de malunueco kaj interna konflikto inter grupoj.
Alivorte, kio aperis estis nacio kun multaj voĉoj dezirantaj liberecon kontraŭ kolonia regado.
Language: Esperanto