Bütün sosial qruplar Swarajın mücərrəd anlayışı ilə köçürüldü. Belə bir qrup, 1930-cu illərin ətrafında Dalit və ya məzlum adlandırmağa başlayan millətin ‘toxunulmaz’ idi. Uzun müddət qurultay Dalits’i, Sanatanis’i, mühafizəkar yüksək kastanın hindusunu təhqir etmək qorxusundan məhrum etmişdi. Lakin Mahatma Gandi, illər toxunulmazlığı aradan qaldırılmadığı təqdirdə yüzə yüzə gəlməyəcəyini elan etdi. ‘Toxunulmaz’ Harijan və ya Allahın övladlarını, SatyaGraha’ı məbədlərə, tanklara, yollara və məktəblərə daxil olmaq üçün SatyAgraha’ı təşkil etdi. Özü də bhangi (süpürgəçilər) işini ləyaqət etmək üçün tualetləri təmizlədi və ürəklərini dəyişdirmək və “toxunulmazlıq günahından” imtina etmək üçün üst cavanları razı saldı. Ancaq bir çox Dalit liderləri cəmiyyətin problemlərinə fərqli bir siyasi həll yolunda can atırdılar. Təhsil müəssisələrində qorunan oturacaqlar və qanunvericilik məclisləri üçün Dalit üzvlərini seçəcək ayrı bir elektorat tələb edən özlərini təşkil etməyə başladılar. Siyasi gücləndirmə, inandıqları, sosial əlillərinin problemlərini həll edəcəyinə inanırdılar. Buna görə mülki itaətsizlik hərəkatında Dalitin iştirakı, xüsusən də təşkilatlarının olduqca güclü olduğu Maharashtra və Nagpur bölgəsində məhdud idi.
Dr B.R. 1930-cu ildə Dalits Dərnəyinə Dalits’i Dalits’i təşkil edən Ambedkar, Dalits üçün ayrıca seçicilər tələb edərək ikinci dəyirmi masa konfransında Mahatma Gandhi ilə toqquşdu. İngiltərə hökuməti Ambedkarın tələbini dəf etdikdə, Gandhiji ölümə qədər oruc tutdu. Dalits üçün ayrıca seçicilərin inteqrasiyası prosesini cəmiyyətə yavaşlatacağına inanırdı. Ambedkar nəticədə Gandhiji’nin mövqeyini və nəticəsi 1932-ci ilin sentyabr ayının poona paktı oldu. İl və Mərkəzi Qanunvericilik Şuralarında depresiyaya uğrayan dərslər (sonradan cədvəl kimi tanınacaq), lakin ümumi elektorat tərəfindən səs verildi. Dalit hərəkatı, konqresin rəhbərliyindəki milli hərəkatdan qorxduğunu davam etdirdi.
Hindistandakı bəzi müsəlman siyasi təşkilatların bəziləri də vətəndaş itaətsizliyi hərəkatına cavab olaraq iltihar idi. Qeyri-əməkdaşlığın azalmasından sonra – Xilafat Hərəkatının böyük bir hissəsi Konqresdən özəl hiss olunan böyük bir hissəsini hiss etdi. 1920-ci illərin ortalarından Konqres, Hindu Mahasabha kimi açıq hindu dini millətçi qrupları ilə daha da görünən şəkildə əlaqəli oldu. Hindus və müsəlmanlar arasındakı münasibətlər pisləşdikcə, hər bir cəmiyyət Hindu-müsəlman kommunal toqquşmalarını və müxtəlif şəhərlərdə iğtişaşları təhrik edən hərbçi Fervor ilə dini işləmə təşkil etdi. Hər iğtişaş iki icma arasındakı məsafəni dərinləşdirdi.
Konqres və Müsəlman Liqası bir ittifaqı yenidən düşünmək üçün səy göstərdi və 1927-ci ildə belə bir birliyin saxta ola biləcəyi ortaya çıxdı. Əhəmiyyətli fərqlər seçilməli olan gələcək məclislərdə təmsilçilik məsələsi üzərində idi. Müsəlman liqasının liderlərindən biri olan Məhəmməd Əli Cinnah, müsəlmanların üstünlük təşkil etdiyi əyalətlərə (bahis və punjab) mərkəzi məclisdə və təmsil olunmasında qorunan oturacaqlar, ayrıca seçilmiş oturacaqlar və təmsil olunduğu təqdirdə ayrıca seçicilərə tələbat tələb etmək istədi. Nümayəndəliyi ilə bağlı danışıqlar davam etdi, lakin 1928-ci ildə bütün Tərəflər Konfransında məsələnin həll olunmasının hamısının 1928-ci ildə keçirilməsinin ümidi itkin düşdü.
Vətəndaş itaətsizliyi hərəkəti başlayanda bununla da icmalar arasında şübhə və inamsızlıq atmosferi var idi. Qurultaydan uzaqlaşdı, böyük bir müsəlmanın böyük bölmələri birləşmiş mübarizəyə cavab verə bilmədi. Bir çox müsəlman liderləri və ziyalıları Hindistandakı azlıq kimi müsəlmanların vəziyyətindən narahatlığını bildirdilər. Qorxdular ki, azlıqların mədəniyyəti və kimliyi hindu əksəriyyətinin hökmranlığı altında su altında qalacaqdı.
Mənbə d
1930-cu ildə Müsəlman Liqasının prezidenti kimi Sir Məhəmməd İqbal, müsəlmanlar üçün ayrıca seçicilərin azlıqlarının siyasi maraqları üçün əhəmiyyətli bir təminat kimi əhəmiyyətini təkrarladı. Onun sözlərinə görə, sonrakı illərdə ortaya çıxan Pakistan tələbi üçün intellektual əsaslandırma təmin edilməsi nəzərdə tutulur. Bu, dedi:
‘Hindistan müsəlmanının öz mədəniyyət və ənənəsinin öz mədəniyyətləri və ənənəsinin öz mədəniyyətləri və ənənəvi yaşayış yerlərində tam və pulsuz inkişaf hüququ olan prinsipi, onun daimi kommunal qəsəbənin əsasını təşkil etməsi prinsipi, Hindistan azadlığı üçün onun hamısının paylamağa hazır olacağını söylədi. Hər bir qrupun öz xətləri üzərində sərbəst inkişaf hüququ olan prinsipi, hər hansı bir dar kommunalizm hissi ilə ilham almır, digər icmalara qarşı pis iradə hisslərindən ilham verən bir cəmiyyətin aşağı və laqeyddir. Digər icmaların gömrükü, qanunlarına, dinlərə və sosial qurumlarına ən yüksək hörməti əyləndirirəm. Xeyr, bu, TƏHLÜKƏSİZLİK, İbadət yerlərini müdafiə etmək üçün, Quran təlimlərinə görə mənim borcumdur. Yenə də həyat və davranış mənbəyi olan kommunal qrupu sevirəm və mənə dinini, ədəbiyyatını, onun mədəniyyətini və bununla da indiki şüurumda həyatını qurtarmışdır …
‘Kommunizm daha yüksək cəhətdən, sonra Hindistan kimi bir ölkədə ahəngdar bir bütövün meydana gəlməsi üçün əvəzolunmazdır. Hindistan cəmiyyətinin bölmələri Avropa ölkələrində olduğu kimi ərazi deyil … Avropa demokratiyasının prinsipi, kommunal qruplar faktı tanımadan Hindistana tətbiq edilə bilməz. Hindistan daxilində bir müsəlman Hindistanın yaradılmasına müsəlman tələbatı, buna görə də mükəmməl haqlıdır …
‘Hindu, ayrıca seçicilərin həqiqi millətçiliyin ruhuna zidd olduğunu düşünür, çünki “millət” sözünü “millət” sözünü özəl fərdi şəxsiyyətini saxlamadığı bir növ universal birləşmə deməkdir. Belə bir şeyin belə bir vəziyyəti yoxdur. Hindistan irqi və dini çeşidli bir ölküdür. Bu, müsəlmanların ümumi iqtisadi inamlı olmasına, böyük borcları, xüsusən də Pəncabda və bəzi əyalətlərdə onların əksəriyyətinin qeyri-kafi olması halında, ayrıca seçicilərin saxlanması üçün narahatlığımızın mənasını açıq şəkildə görməyə başlayacaqsınız.
Language: Azerbaijani