បានទទួលជោគជ័យជាមួយនឹងភាពជោគជ័យនេះ Gandhiji ក្នុងឆ្នាំ 1919 បានសម្រេចចិត្តបើកដំណើរការ Satyagraha ទូទាំងប្រទេសប្រឆាំងនឹងច្បាប់ Redhatter ដែលបានស្នើឡើង (1919) ។ ច្បាប់នេះត្រូវបានអនុម័តយ៉ាងប្រញាប់ប្រញាល់ឆ្លងកាត់ក្រុមប្រឹក្សានីតិកម្មអធិរាជទោះបីមានការប្រឆាំងរបស់អង្គការឥណ្ឌាក៏ដោយ។ វាបានផ្តល់ឱ្យអំណាចយ៉ាងខ្លាំងរបស់រដ្ឋាភិបាលក្នុងការបង្ក្រាបសកម្មភាពនយោបាយហើយបានអនុញ្ញាតឱ្យឃុំខ្លួនអ្នកទោសនយោបាយដោយគ្មានការជំនុំជម្រះរយៈពេលពីរឆ្នាំ។ មហាត្មៈគន្ធីចង់បានការមិនគោរពតាមអហិង្សាប្រឆាំងនឹងច្បាប់អយុត្តិធម៌ដែលនឹងចាប់ផ្តើមដោយ Bartal នៅថ្ងៃទី 6 ខែមេសា។
ការប្រមូលផ្តុំគ្នាត្រូវបានរៀបចំឡើងនៅតាមទីក្រុងផ្សេងៗគ្នាកម្មករបានធ្វើកូដកម្មលើសិប្បកម្មផ្លូវដែកហើយហាងបានបិទទ្វារ។ ការថ្កោលទោសយ៉ាងខ្លាំងដោយការប្រមាញ់ដ៏ពេញនិយមហើយភ័យខ្លាចថាខ្សែនៃការប្រាស្រ័យទាក់ទងដូចជាផ្លូវដែកនិងទូរលេខនឹងត្រូវបានរំខានរដ្ឋបាលអង់គ្លេសបានសំរេចបញ្ឈប់ប្រជាជនជាតិនិយម។ មេដឹកនាំក្នុងតំបន់ត្រូវបានជ្រើសរើសពី Amritsar ហើយ Mahatma Gandhi ត្រូវបានរារាំងមិនឱ្យចូលទីក្រុងដេលី។ នៅថ្ងៃទី 10 ខែមេសាប៉ូលីសនៅ Amritsar បានបាញ់ទៅលើការដង្ហែរដោយសន្តិវិធីដែលជំរុញឱ្យមានការវាយប្រហារយ៉ាងទូលំទូលាយទៅលើធនាគារការិយាល័យប្រៃសណីយ៍និងស្ថានីយ៍រថភ្លើង។ ច្បាប់អាជ្ញាសឹកត្រូវបានដាក់និងឧត្តមសេនីយ៍ឌីយបានយកបញ្ជា។
នៅថ្ងៃទី 13 ខែមេសាព្រឹត្តិការណ៍ Jallianwalla Bagh បានកើតឡើង។ នៅថ្ងៃនោះហ្វូងមនុស្សយ៉ាងច្រើនបានប្រមូលផ្តុំគ្នានៅលើដីព័ទ្ធជុំវិញជែលឡាវ៉ាឡាឡាបាម។ អ្នកខ្លះបានធ្វើបាតុកម្មប្រឆាំងនឹងវិធានការណ៍គាបសង្កត់ថ្មីរបស់រដ្ឋាភិបាល។ អ្នកផ្សេងទៀតបានមកចូលរួមពិព័រណ៍ Baisakhi ប្រចាំឆ្នាំ។ ការមកពីខាងក្រៅទីក្រុងអ្នកភូមិជាច្រើនមិនបានដឹងពីច្បាប់អាជ្ញាសឹកដែលត្រូវបានកំណត់នោះទេ។ ដាយឺរបានចូលក្នុងតំបន់នេះរារាំងចំណុចច្រកចេញហើយបើកការបាញ់ទៅលើហ្វូងមនុស្សដោយសំលាប់មនុស្សរាប់រយនាក់។ វត្ថុរបស់គាត់ដូចដែលគាត់បានប្រកាសថាត្រូវបានបង្កើតផលប៉ះពាល់ខាងសីលធម៌ “ដើម្បីបង្កើតក្នុងគំនិតរបស់សៅត្យារ៉ាហូគឺជាអារម្មណ៍នៃការភ័យខ្លាចនិងការស្រើបស្រាល។
ក្នុងនាមជាដំណឹងរបស់ចាឡេល្វាវ៉ាល្វាន Bothh ការរីករាលដាលហ្វូងមនុស្សបានធ្វើដំណើរតាមផ្លូវនៅតាមទីប្រជុំជនឥណ្ឌាខាងជើងជាច្រើន។ មានកូដកម្មកំពុងប៉ះទង្គិចជាមួយប៉ូលីសនិងការវាយប្រហារទៅលើអគាររដ្ឋាភិបាល។ រដ្ឋាភិបាលបានឆ្លើយតបជាមួយនឹងការបង្ក្រាបដ៏ឃោរឃៅដោយស្វែងរកការធ្វើឱ្យអាម៉ាស់មុខនិងភ័យខ្លាចដល់ប្រជាជន: Satyagrohis ត្រូវបានបង្ខំឱ្យជូតច្រមុះរបស់ពួកគេនៅលើដីហើយធ្វើនៅតាមដងផ្លូវហើយសំពះ) ដល់សាឡាប៊ីទាំងអស់។ ប្រជាជនត្រូវបានគេវាយនិងភូមិនិងភូមិ (នៅជុំវិញ Gujranwala នៅ Punjab ឥឡូវនេះនៅក្នុងប្រទេសប៉ាគីស្ថាន) ត្រូវបានទម្លាក់គ្រាប់បែក។ ការមើលឃើញការរីករាលដាលនៃអំពើហឹង្សាមហាត្មៈគន្ធីបានហៅចលនានេះ។
ខណៈពេលដែល Rowlalt Satyagraha បានក្លាយជាចលនារីករាលដាលវានៅតែមានកម្រិតភាគច្រើននៃទីក្រុងនិងទីប្រជុំជន។ ឥឡូវមហាត្មៈគន្ធីឥឡូវនេះមានអារម្មណ៍ថាចាំបាច់ត្រូវបង្កើតចលនាដែលមានលក្ខណៈទូលំទូលាយនៅប្រទេសឥណ្ឌា។ ប៉ុន្តែគាត់ប្រាកដថាមិនមានចលនាបែបនេះទេដែលអាចត្រូវបានរៀបចំដោយមិននាំយកហិណ្ឌូនិងមូស្លីមកាន់តែជិតគ្នា។ គាត់មានអារម្មណ៍ថាវិធីមួយក្នុងការធ្វើបែបនេះគឺគាត់ត្រូវយកបញ្ហាខាលីហ្វត។ សង្គ្រាមលោកលើកទី 1 បានបញ្ចប់ដោយការបរាជ័យរបស់ទួរគីអូតូម៉ាក់។ ហើយមានពាក្យចចាមអារាមថាសន្ធិសញ្ញាសន្តិភាពដ៏សាហាវមួយនឹងត្រូវបានដាក់នៅលើអូតូម៉ង់អធិរាជក្បាលខាងវិញ្ញាណនៃពិភពអ៊ីស្លាម (ខាលីហ្វៀ) ។ ដើម្បីការពារអំណាចខាងសាច់ឈាមរបស់ Khalifa, គណៈកម្មាធិការមូលីឡាត្រូវបានបង្កើតឡើងនៅទីក្រុងប៊ែរលីមដូចជាបងប្អូនជំនាន់ក្រោយមួយរបស់លោក Muhammad Ali និង Shaukat Ali បានចាប់ផ្តើមពិភាក្សាជាមួយ Mahatma Gandhi អំពីលទ្ធភាពនៃការធ្វើសកម្មភាពដ៏ធំមួយស្តីពីបញ្ហានេះ។ Gandhiji បានឃើញនេះជាឱកាសមួយដើម្បីនាំមូស្លីមនៅក្រោមឆ័ត្រនៃចលនាជាតិបង្រួបបង្រួមមួយ។ នៅឯសម័យប្រជុំ Calcutta នៃសមាជនេះនៅខែកញ្ញាឆ្នាំ 1920 លោកបានជឿជាក់ថាមេដឹកនាំផ្សេងទៀតនៃតម្រូវការដើម្បីចាប់ផ្តើមចលនាមិនសហការគាំទ្រ Khilafat ក៏ដូចជាសម្រាប់ Swaraj ។
Language: Cambodian