राष्ट्रवादको फैलियो जब मानिसहरूले विश्वास गर्न थाल्छ कि तिनीहरू एउटै राष्ट्रको सबै भाग हो भने, जब तिनीहरूले एक एकजुट पत्ता लगाउँदछन् जसले उनीहरूलाई सँगै बाँध्छन्। तर कसरी त्यो मानिस मानिसहरुको दिमागमा कसरी वास्तविकता भयो? विभिन्न समुदाय, क्षेत्र वा भाषा समूहहरू कसरी सामूहिक सम्बन्धको भावना विकास गर्थे?
युनाइटेड संघर्षको अनुभव मार्फत सामूहिक सम्पत्तिको अनुभव आंशिक रूपमा आयो। तर त्यहाँ विभिन्न प्रकारका सांस्कृतिक प्रक्रियाहरू पनि थिए जुन राष्ट्रवादले जनताको कल्पना कब्जा गर्यो। ईतिहास, कल्पना, लोकप्रिय प्रिन्टहरू, लोकप्रिय प्रिन्टहरू र प्रतीकहरू, सबैले राष्ट्रवाद बनाउनेमा खेलेका थिए।
देशको पहिचान, तपाईंलाई थाहा छ (अध्याय 1 हेर्नुहोस्), प्राय: फिगर वा छविमा प्रतीक हुन्छ। यसले छविलाई सिर्जना गर्न मद्दत गर्दछ जुन मानिसहरूले राष्ट्र पहिचान गर्न सक्दछन्। बीसौं शताब्दीमा यो राष्ट्रपतिको बृद्धि भएको छ कि उनको पहिचान भारतको छविसँग सम्बन्धित थियो। छवि पहिले बैंकम चन्द्र चट्टानहायाद्ैले बनाएको थियो। 1 18700 को दशकमा उनले ‘गान्ड मरारामम’ लेखे। पछि यसलाई उनको नवीन संघ मा स्वितासी आन्दोलनमा व्यापक थियो। स्विमशी आन्दोलनले उत्प्रेरित, अबनान्द्रनथथ टोगोरले भरत म्याटाको प्रख्यात छवि चित्रित गरे (चित्र 12 हेर्नुहोस्)। यस चित्रण गर्दै भरत मट्टालाई एसिसेनी फिगरको रूपमा चित्रित गरिएको छ; उनी शान्त, रचना, ईश्वरीय र आध्यात्मिक छन्। पछिका वर्षहरूमा भरत माटाको छवि धेरै विभिन्न प्रकारहरू प्राप्त भए, जुन लोकप्रिय प्रिन्टहरूमा प्रसारित गरियो, र विभिन्न कलाकारहरूले चित्रित गरिएको थियो (चित्र 1 14)। यस आमाको व्यक्तित्वप्रति भक्ति भनेको एकको राष्ट्रवादको प्रमाणको रूपमा देखिएको थियो। राष्ट्रवादका धारणाहरू पनि भारतीय लोकलवलाई पुनर्जीवित गर्नको लागि विकसित भए। तत्काल बेंसीठत्तत्तत्तत्तामा भारतीयले बडार्डले गायनका लोक टावरहरू रेकर्ड गर्न थाले र उनीहरूले गाउँहरू र लोकप्रिय गीतहरू जम्मा गर्न लगाउँथे। यी कथाहरू, तिनीहरूले विश्वास गरे, परम्परागत संस्कृतिको वास्तविक तस्वीर प्रदान गर्नुभयो जुन बाहिरबाट बिग्रिएको थियो र क्षतिग्रस्त भएको थियो। एकको राष्ट्रिय पहिचान पत्ता लगाउन र आफ्नो विगतमा गर्वको दृश्य पुनर्स्थापनाको लागि यस लोक अपूर्णता संरक्षण गर्न आवश्यक थियो। बंगालमा रन्दाराथ ट्यागोरले आफैंले गिराइडहरू, नर्सरीहरू र मिथ्याहरू स collecting ्कलन गर्न थाले, र आन्दोलनको लागि लोकतान्त्रिकको लागि नेतृत्व गर्यो। मड्रासमा एनस्कोसा सर्रीले तमिल भारतीय कथाहरूको विशाल चार-भोल्युम संकलन प्रकाशित गरे। उनले विश्वास गरे कि लोकतन्त्र राष्ट्रिय साहित्य थिए; यो ‘मानिसहरुको वास्तविक विचारहरु र विशेषताहरु को सबै भन्दा भरपर्दो प्रकट थियो’।
राष्ट्रिय आन्दोलन विकसित भएकोले राष्ट्रवादी नेताहरू मानिसहरूलाई एकजुट गरी त्यस्ता आइकनहरू र प्रतीकहरु बारे धेरै सचेत भए र उनीहरूमा प्रचार गर्ने भावनालाई प्रेम गर्ने। बंगालमा स्विथेरी आन्दोलनको बखत, एक ट्रोकोलर फ्ल्याग (रातो, हरियो र पहेंलो) डिजाइन गरिएको थियो। यसले ब्रिटिश भारतका आठ प्रान्तहरू, र अर्धचन्द्राम चन्द्र र मुस्लिम प्रतिनिधित्व गर्ने आठवटा लीजहरू थिए। 1 21 2111 सम्ममा गान्दजाले स्वराजित झण्डा डिजाइन गरेका थिए। यो फेरि एक tricolor (रातो, हरियो र सेतो) थियो र केन्द्र मा एक स्पिनि sheel व्हील थियो, आत्म-मद्दत को gandhian आदर्श प्रतिनिधित्व गर्दै। फ्ल्याग बोक्दै, यसलाई सीमा समात्दै, म्याचहरूको समयमा अवधारणाको प्रतीक भयो।
राष्ट्रियताको भावना सिर्जना गर्ने अर्को साधनहरू ईतिहासको अभिव्यक्त हुँदै थियो। उन्नाइसौं शताब्दीको अन्तसम्ममा धेरै भारतीयहरूले राष्ट्रमा गर्वको भावना जगाउन थालेका थिए कि भारतीय इतिहासको बिभिन्न विचारको बारेमा सोचेको थियो। बेलायतीहरूले भारतीयहरूलाई पछाडि र आदिमका रूपमा हेरे। यसको जवाफमा भारतीयहरूले भारतको ठूलो उपलब्धिहरू पत्ता लगाउन विगतमा हेर्न थाले। उनीहरूले प्राचीन समयमा कला र आर्किलाईक्चर, विज्ञान र धर्मशास्त्र, कानून र दर्शन, शिल्प र व्यापार फस्टाए भनेर तिनीहरूले एक महिमित विवरणहरूबारे लेखेका थिए। यो गौरवशाली समय, तिनीहरूको दृष्टिकोणमा, पछ्याइएको जब भारत उपनिवेश थियो। यी राष्ट्रियवादी इतिहासले पाठकहरूलाई भारतका ठूला उपलब्धिहरूमा गर्व गर्न आग्रह गरे र ब्रिटिश शासनमा जीवनको दयनीय अवस्था परिवर्तन गर्न संघर्ष गर्न आग्रह गरे।
यी प्रयासहरू एकीकृत गर्न मानिसहरूलाई कुनै समस्या बिना थिएन। जब शौडाण भएको हिन्दुहरू, हिन्दुहरू हिन्दू आइकनग्राफीबाट लकिरहेका थिए, तब अन्य समुदायका मानिसहरूले बाहिर गए।
निष्कर्ष
औपनिवेशिक सरकारको बिरूद्ध बढ्दो क्रोधले बीसौं शताब्दीको पहिलो आधामा स्वतन्त्रताको लागि साझा संघर्षमा ल्याउँदै थियो। कांग्रेस गान्धी गान्धी गान्धीले स्वतन्त्रताको लागि जनआवाणुको गुनाजहरू निर्माण गर्ने प्रयास गरे। त्यस्ता आन्दोलनमा राष्ट्रवादीहरूले राष्ट्रिय एकता गाँस्ने कोसिस गरे। तर हामीले देख्यौं कि विविध आकांक्षा र अपेक्षाहरूको साथ यी आन्दोलनमा समूह र कक्षाहरूमा भाग लिन्छन्। जब उनीहरूका गुनासोहरू विस्तृत रूपमा व्याप्त थिए, औपनिवेशिक शासनबाट स्वतन्त्रताले विभिन्न व्यक्तिहरूलाई फरक कुराहरू पनि भन्न खोजेको थियो। कांग्रेसले लगातार भिन्नताहरू समाधान गर्ने प्रयास गर्यो, र एउटा समूहको मागले अर्को अलग्गै गरेन। यो ठीक किन हो किन आन्दोलन भित्र एकताले अक्सर भाग लिन्छ। कांग्रेस गतिविधि र राष्ट्रवादी एकताका उच्च पोइन्टहरू समूहको बीचमा मतभेद र भित्री द्वन्द्वको चरणहरू अनुसरण गरियो।
अर्को शब्दमा, के भूलभुलैंगको औपनिवेशिक शासनको स्वतन्त्रता चाहिएको धेरै आवाजको साथ एक राष्ट्र थियो।
Language: Nepali