قانون اساسی ما به همه شهروندان این امکان را می دهد تا نماینده خود را انتخاب کنند و به عنوان نماینده انتخاب شوند. با این حال ، سازندگان قانون اساسی نگران این بودند که در یک رقابت در انتخابات باز ، برخی از بخش های ضعیف تر ممکن است فرصتی مناسب برای انتخاب به لوک سبها و مجامع قانونگذاری ایالتی نباشند. آنها ممکن است منابع ، آموزش و تماس لازم را برای رقابت و پیروزی در انتخابات علیه دیگران نداشته باشند. کسانی که تأثیرگذار و باهوش هستند ممکن است مانع از پیروزی در انتخابات شوند. اگر این اتفاق بیفتد ، پارلمان و مجامع ما از صدای بخش قابل توجهی از جمعیت ما محروم می شوند. این باعث می شود دموکراسی ما نماینده تر و کمتر دموکراتیک باشد.
بنابراین ، سازندگان قانون اساسی ما به یک سیستم ویژه حوزه های انتخابیه رزرو شده برای بخش های ضعیف تر فکر می کردند. برخی از حوزه های انتخابیه برای افرادی که متعلق به برنامه ریزی Cast [SC] و قبایل برنامه ریزی شده [ST] هستند ، محفوظ است. در حوزه انتخابیه SC فقط کسی که متعلق به برنامه ریزی شده است. کاست ها می توانند برای انتخابات ایستادگی کنند. به طور مشابه فقط کسانی که متعلق به قبایل برنامه ریزی شده است می توانند انتخابات حوزه انتخابیه را که برای ST محفوظ است ، به چالش بکشد. در حال حاضر ، در Lok Sabha ، 84 کرسی برای برنامه ریزی Castes و 47 برای قبایل برنامه ریزی شده (مانند 26 ژانویه 2019) محفوظ است. این تعداد متناسب با سهم آنها در کل جمعیت است. بنابراین صندلی های رزرو شده برای SC و ST سهم مشروع گروه اجتماعی دیگری را از بین نمی برند.
این سیستم رزرواسیون بعداً به سایر بخش های ضعیف تر در سطح منطقه و محلی گسترش یافت. در بسیاری از ایالت ها ، صندلی های روستایی (پانچایات) و شهری (شهرداری ها و شرکت ها) در حال حاضر برای سایر کلاس های عقب مانده (OBC) نیز محفوظ است. با این حال ، نسبت صندلی های رزرو شده از حالت به ایالت دیگر متفاوت است. به همین ترتیب ، یک سوم کرسی ها در نهادهای محلی روستایی و شهری برای نامزدهای زن محفوظ است.
Language: Persian