პასტორალისტები ამ ცვლილებებზე რეაგირებდნენ სხვადასხვა გზით. ზოგიერთმა შეამცირა პირუტყვის რაოდენობა მათ ნახველებში, რადგან დიდი რაოდენობით არ იყო საკმარისი საძოვრები. სხვებმა აღმოაჩინეს ახალი საძოვრები, როდესაც ძველ ძოვების საფუძვლებზე გადაადგილება რთული გახდა. 1947 წლის შემდეგ, მაგალითად, აქლემის და ცხვრის ჰერდინგ რაიკას, აღარ შეეძლო სინდში გადასვლა და მათი აქლემები მიეღო ინდუსის ნაპირებზე, როგორც ეს ადრე გააკეთეს. ინდოეთსა და პაკისტანს შორის ახალმა პოლიტიკურმა საზღვრებმა შეაჩერა მათი მოძრაობა. ასე რომ, მათ უნდა იპოვონ ახალი ადგილები. ბოლო წლების განმავლობაში ისინი მიგრირებულნი იყვნენ ჰარიანაში, სადაც ცხვრის მოსავლის მოჭრის შემდეგ ცხვარი შეიძლება სოფლის მეურნეობის მინდვრებზე იძაბებოდეს. ეს არის დრო, როდესაც მინდვრებს სჭირდებათ manure, რომელსაც ცხოველები უზრუნველყოფენ.
წლების განმავლობაში, ზოგიერთმა მდიდარმა პასტორალისტმა დაიწყო მიწის ყიდვა და დასახლება, უარი ეთქვა მათ მომთაბარე ცხოვრებას. ზოგი მოგვარდა. გლეხები, რომლებიც ამუშავებენ მიწას, სხვები კი უფრო ფართო ვაჭრობით მიიღეს. მეორეს მხრივ, ბევრმა ღარიბმა პასტორალისტმა ისესხა ფული ფულის გამტაცებლებისგან, რომ გადარჩეს. ზოგჯერ მათ დაკარგეს პირუტყვი და ცხვარი და გახდნენ მშრომელები, მუშაობდნენ მინდვრებზე ან პატარა ქალაქებში.
ამასთან, პასტორალისტები არა მხოლოდ აგრძელებენ გადარჩენას, ბევრ რეგიონში მათი რიცხვი გაფართოვდა ბოლო ათწლეულების განმავლობაში. როდესაც ერთ ადგილას საძოვრები მათთვის დახურული იყო, მათ შეცვალეს მათი მოძრაობის მიმართულება, შეამცირეს ნახირი, შეამცირეს პასტორალური მოქმედება შემოსავლის სხვა ფორმებთან და ადაპტირდნენ თანამედროვე სამყაროში მომხდარ ცვლილებებთან. ბევრი ეკოლოგს მიაჩნია, რომ მშრალ რეგიონებში და მთებში, პასტორალიზმი კვლავ ეკოლოგიურად სიცოცხლის ყველაზე სიცოცხლისუნარიანი ფორმაა.
ამგვარი ცვლილებები არ განიცდიდა მხოლოდ ინდოეთის პასტორალურ თემებს. მსოფლიოს ბევრ სხვა ნაწილში, ახალმა კანონებმა და მოგვარების ნიმუშებმა აიძულეს პასტორალური თემები შეცვალონ თავიანთი ცხოვრება. როგორ გაუმკლავდნენ პასტორალურ თემებს სხვაგან ამ ცვლილებებს თანამედროვე სამყაროში?
Language: Georgion