Модели миллат ё миллат, баъзе олимон таъкид карданд, Британияи Кабир аст. Дар Бритониё ташаккули давлати миллат натиҷаи мусобиқа ё инқилоб набуд. Ин натиҷаи як раванди дарозмуддат буд. Пеш аз асри ҳаждаҳум халқи Бритониё вуҷуд надошт. Келексияи асосии одамоне, ки дар Ислоқҳои Бритониё зиндагӣ мекарданд, қавмиён буданд, ба монанди англисӣ, велш, ккот, ҳушёрӣ ё ирландӣ буданд. Ҳамаи ин гурӯҳҳои қавмӣ анъанаҳои фарҳангӣ ва сиёсии худро доштанд. Аммо, чун халқи англисӣ бо таври мунтазам молҳо ва қудрат муҳимтар шуд, аҳамият ва қувват мебахшид, ки он тавонист таъсири худро ба миллатҳои дигари ҷазираҳо дароз кунад. Парлумони англисӣ, ки аз монархияи соли 1688 дар охири муноқишаи тӯлонӣ ба мусодира карда шуда, воситае буд, ки он давлате буд, ки дар маркази он, ки дар маркази он Англияро дар маркази он, мусодира кардааст, сохта шуд. Санади Иттифоқ (1707) дар байни Англия ва Шотландия, ки боиси ташаккули «Шоҳигарии Муттаҳидаи Британияи Кабир» ном дошт, дар натиҷа, Англия тавонист таъсири худро ба Шотландия таъсир расонад. Парлумони Бритониё минбаъд низ аз ҷониби аъзои забони англисӣ бартарӣ дошт. Афзоиши ҳувияти Бритониё маънои онро дошт, ки фарҳанги фарқкунандаи шогент ва муассисаҳои сиёсӣ ба таври мунтазам даст кашида шуданд. Канкҳои католикӣ, ки дар баландкӯҳҳо зиндагӣ мекарданд, вақте ки онҳо кӯшиш карданд, ки истиқлолияти худро ба эълони худ такя мекарданд, сарнавишти даҳшатнок ранҷу ранҷи даҳшатнок рукоби даҳшатнок рӯй дод. Барои забти Готландия сухан гуфтан ё либоси миллии худро манъ карданд ва шумораи зиёди шумораи зиёди онҳо аз ватани худ ронда шуданд.