Τα υπάρχοντα σοσιαλιστικά κόμματα στην Ευρώπη δεν ενέκριναν πλήρως τον τρόπο με τον οποίο οι Μπολσεβίκοι πήραν την εξουσία και την κράτησαν. Ωστόσο, η πιθανότητα ενός εργατικού κράτους πυροβόλησε τη φαντασία των ανθρώπων σε όλο τον κόσμο. Σε πολλές χώρες σχηματίστηκαν κομμουνιστικά κόμματα – όπως το Κομμουνιστικό Κόμμα της Μεγάλης Βρετανίας. Οι Μπολσεβίκοι ενθάρρυναν τους αποικιακούς λαούς να ακολουθήσουν το πείραμά τους. Πολλοί μη Ρουσιανοί εκτός της ΕΣΣΔ συμμετείχαν στη διάσκεψη των λαών της Ανατολής (1920) και της Μπολσεβίκικης Comintern (Διεθνής Ένωση Προ-Βολσεβίκων Σοσιαλιστικών Κόμων). Κάποιοι έλαβαν εκπαίδευση στο Κομμουνιστικό Πανεπιστήμιο των Εργαζομένων της ΕΣΣΔ. Μέχρι τη στιγμή της επιδημίας του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, η ΕΣΣΔ έδωσε στον σοσιαλισμό ένα παγκόσμιο πρόσωπο και παγκόσμιο ανάστημα.
Ωστόσο, από τη δεκαετία του 1950 αναγνωρίστηκε μέσα στη χώρα ότι το στυλ κυβέρνησης στην ΕΣΣΔ δεν ήταν σύμφωνη με τα ιδανικά της ρωσικής επανάστασης. Στο παγκόσμιο σοσιαλιστικό κίνημα αναγνωρίστηκε ότι όλα δεν ήταν καλά στη Σοβιετική Ένωση. Μια καθυστερημένη χώρα είχε γίνει μια μεγάλη δύναμη. Οι βιομηχανίες και η γεωργία του είχαν αναπτυχθεί και οι φτωχοί τροφοδοτούνται. Ωστόσο, είχε αρνηθεί τις βασικές ελευθερίες στους πολίτες της και πραγματοποίησε τα αναπτυξιακά της έργα μέσω κατασταλτικών πολιτικών. Μέχρι το τέλος του εικοστού αιώνα, η διεθνής φήμη της ΕΣΣΔ ως σοσιαλιστικής χώρας είχε μειωθεί αν και αναγνωρίστηκε ότι τα σοσιαλιστικά ιδεώδη εξακολουθούσαν να απολαμβάνουν τον σεβασμό μεταξύ των ανθρώπων της. Αλλά σε κάθε χώρα οι ιδέες του σοσιαλισμού ξαναπάσκονταν με διάφορους τρόπους. Language: Greek