Wylst it maklik genôch is om in hearsker te fertsjinwurdigjen troch in portret of in stânbyld, hoe giet ien dan oer it jaan fan in gesicht nei in naasje? Artysten yn ‘e achttjinde en njoggentjinde-ieu fûnen in útwei fûnen troch te pleatsen fan in naasje. Mei oare wurden dy’t se in lân fertsjinwurden as wie it in persoan. Naasjes waarden doe ôfbylde as froulike figueren. De froulike foarm dy’t waard keazen om de naasje net te personearjen bleaune net foar in bepaalde frou yn it echte libben; leaver socht it it abstrakte idee fan ‘e naasje in konkrete foarm te jaan. Dat is, it froulike figuer waard in allegory fan ‘e naasje.
Jo sille ûnthâlde dat tidens de Frânske revolúsje-artysten de froulike allegory brûkte de froulike allegory om ideeën te portrettearjen lykas frijheid, gerjochtigheid en de republyk. Dizze idealen waarden fertsjintwurdige troch spesifike objekten as symboalen. Lykas jo soene ûnthâlde, binne de attributen fan frijheid de reade kap, as de brutsen ketting, wylst Justice algemien is in blynfoldige frou dy’t in pear gewearskalen draacht.
Fergelykbere froulike allegoryen waarden útfûn troch artysten yn ‘e njoggentjinde ieu om de naasje te fertsjinwurdigjen. Yn Frankryk waard se Marianne doopt, in populêre kristlike namme, dy’t it idee ûnderstreke fan in folk syn naasje. Har skaaimerken waarden lutsen út dy fan Liberty en de Republyk – de reade kap, de Tricolor, de Cockade. Bylden fan Marianne waarden yn iepenbiere fjilden oprjochte om it publyk te herinnerjen fan it nasjonale symboal fan ienheid en om har te oertsjûgjen om der mei te identifisearjen. Marianne-ôfbyldings waarden markearre op munten en postsegels.
Likemin waard Germania de allegory fan ‘e Dútske naasje. Yn fisuele foarstelling draacht Germania, in kroan fan ikenblêden, as de Dútske iken stiet foar heroisme.
Language: West Frisian