บ่อยครั้งที่เราเชื่อมโยงอุตสาหกรรมกับการเติบโตของอุตสาหกรรมโรงงาน เมื่อเราพูดถึงการผลิตอุตสาหกรรมเราอ้างถึงการผลิตจากโรงงาน เมื่อเราพูดถึงคนงานอุตสาหกรรมเราหมายถึงคนงานในโรงงาน ประวัติศาสตร์ของอุตสาหกรรมมักเริ่มต้นด้วยการตั้งค่าโรงงานแห่งแรก
มีปัญหากับความคิดดังกล่าว แม้กระทั่งก่อนที่โรงงานจะเริ่มตั้งภูมิทัศน์ในอังกฤษและยุโรปก็มีการผลิต USTRIAL ขนาดใหญ่สำหรับตลาดต่างประเทศ นี่ไม่ใช่โรงงานที่ใช้ นักประวัติศาสตร์หลายคนตอนนี้อ้างถึงระยะนี้ของ Dustrialisation ว่าเป็นอุตสาหกรรมโปรโต
ในศตวรรษที่สิบเจ็ดและสิบแปดพ่อค้าจากเมืองในยุโรปเริ่มย้ายไปอยู่ในชนบทจัดหาเงินให้กับชาวนาและช่างฝีมือชักชวนให้พวกเขาผลิตตลาดต่างประเทศ ด้วยการขยายตัวของการค้าโลกและการได้มาซึ่งอาณานิคมในส่วนต่าง ๆ ของโลกความต้องการสินค้าที่เพิ่มขึ้น แต่พ่อค้าไม่สามารถขยายการผลิตภายในตัวเอง นี่เป็นเพราะที่นี่งานฝีมือในเมืองและสมาคมการค้ามีความสุข สิ่งเหล่านี้เป็นความสัมพันธ์ของผู้ผลิตที่ฝึกอบรม raftspeople ดูแลการควบคุมการผลิตการแข่งขันที่มีการควบคุมและราคาและ จำกัด การเข้ามาของผู้คนใหม่ ๆ ในการค้า ผู้ปกครองได้รับสิทธิ์ในการผูกขาดเพื่อผลิตและค้าขายในผลิตภัณฑ์เฉพาะ ดังนั้นจึงเป็นเรื่องยากสำหรับพ่อค้ารายใหม่ที่จะจัดตั้งธุรกิจในเมือง ดังนั้นพวกเขาจึงหันไปสู่ชนบท
ในชนบทชาวนาและช่างฝีมือผู้น่าสงสารเริ่มทำงานให้กับพ่อค้า อย่างที่คุณเคยเห็นในตำราเรียนเมื่อปีที่แล้วนี่เป็นช่วงเวลาที่ทุ่งโล่งหายไปและมีการปิดล้อม คอตเทจและชาวนาที่ยากจนซึ่งก่อนหน้านี้ขึ้นอยู่กับดินแดนทั่วไปเพื่อความอยู่รอดของพวกเขารวบรวมฟืน, ผลเบอร์รี่, ผัก, หญ้าแห้งและฟางตอนนี้ต้องมองหาแหล่งรายได้ทางเลือก หลายคนมีที่ดินเล็ก ๆ ที่ไม่สามารถให้การทำงานให้กับสมาชิกทุกคนในครัวเรือน ดังนั้นเมื่อพ่อค้าเข้ามาและเสนอความก้าวหน้าในการผลิตสินค้าให้พวกเขาครัวเรือนชาวนาตกลงกันอย่างกระตือรือร้น โดยการทำงานให้กับพ่อค้าพวกเขาสามารถอยู่ในชนบทและปลูกฝังแผนการเล็ก ๆ ของพวกเขาต่อไป รายได้จากการผลิตโปรโตอุตสาหกรรมเสริมรายได้ที่ลดลงจากการเพาะปลูก นอกจากนี้ยังอนุญาตให้พวกเขาใช้ทรัพยากรแรงงานครอบครัวอย่างเต็มที่
ภายในระบบนี้มีความสัมพันธ์ใกล้ชิดระหว่างเมืองและชนบท พ่อค้าตั้งอยู่ในเมือง แต่งานส่วนใหญ่ทำในชนบท ช่างขายสินค้าในอังกฤษซื้อผ้าขนสัตว์จากเย็บผ้าขนสัตว์และนำไปยังสปินเนอร์; เส้นด้าย (ด้าย) ที่หมุนถูกนำมาใช้ในระยะต่อมาของการผลิตให้กับทอผ้าฟุลเลอร์และจากนั้นไปที่ย้อม การตกแต่งเสร็จสิ้นในลอนดอนก่อนที่พ่อค้าส่งออกจะขายผ้าในตลาดต่างประเทศ ในความเป็นจริงลอนดอนเป็นที่รู้จักในฐานะศูนย์การตกแต่ง
ระบบอุตสาหกรรมโปรโตนี้จึงเป็นส่วนหนึ่งของเครือข่ายการแลกเปลี่ยนเชิงพาณิชย์ มันถูกควบคุมโดยพ่อค้าและสินค้าถูกผลิตโดยผู้ผลิตจำนวนมากที่ทำงานภายในฟาร์มของครอบครัวไม่ใช่ในโรงงาน ในแต่ละขั้นตอนของการผลิต 20-25 คนมีงานทำโดยผู้ค้าแต่ละราย นั่นหมายความว่าเสื้อผ้าแต่ละคนควบคุมคนงานหลายร้อยคน Language: Thai