หลังจากปี ค.ศ. 1848 ชาตินิยมในยุโรปย้ายออกไปจากการเชื่อมโยงกับประชาธิปไตยและการปฏิวัติ ความรู้สึกชาตินิยมมักถูกระดมพลโดยพรรคอนุรักษ์นิยมเพื่อส่งเสริมอำนาจของรัฐและบรรลุการครอบครองทางการเมืองเหนือยุโรป
สิ่งนี้สามารถสังเกตได้ในกระบวนการที่เยอรมนีและอิตาลีมารวมกันเป็นรัฐชาติ อย่างที่คุณได้เห็นความรู้สึกชาตินิยมแพร่หลายในหมู่ชาวเยอรมันชนชั้นกลางซึ่งในปี ค.ศ. 1848 พยายามที่จะรวมภูมิภาคต่าง ๆ ของสมาพันธ์เยอรมันเข้าด้วยกันในรัฐรัฐสภาโดยรัฐสภาที่ได้รับการเลือกตั้ง อย่างไรก็ตามความคิดริเริ่มแบบเสรีนิยมในการสร้างชาตินี้ได้ถูกควบคุมโดยกองกำลังรวมของสถาบันกษัตริย์และกองทัพซึ่งได้รับการสนับสนุนจากเจ้าของที่ดินขนาดใหญ่ (เรียกว่า Junkers) ของปรัสเซีย ตั้งแต่นั้นมาปรัสเซียก็เป็นผู้นำของขบวนการเพื่อการรวมชาติ หัวหน้าคณะรัฐมนตรี Otto von Bismarck เป็นสถาปนิกของกระบวนการนี้ดำเนินการด้วยความช่วยเหลือของกองทัพปรัสเซียนและระบบราชการ สงครามสามครั้งในช่วงเจ็ดปี – กับออสเตรียเดนมาร์กและฝรั่งเศสจบลงด้วยชัยชนะปรัสเซียนและเสร็จสิ้นกระบวนการรวมกัน ในเดือนมกราคม พ.ศ. 2414 วิลเลียมฉันเป็นกษัตริย์ปรัสเซียนได้รับการประกาศให้เป็นจักรพรรดิเยอรมันในพิธีที่ Versailles
ในตอนเช้าที่หนาวเย็นอย่างขมขื่นของวันที่ 18 มกราคม พ.ศ. 2414 สมัชชาประกอบด้วยเจ้าชายของรัฐเยอรมันผู้แทนกองทัพรัฐมนตรีปรัสเซียนที่สำคัญรวมถึงหัวหน้าคณะรัฐมนตรีอ็อตโตฟอนบิสมาร์กรวมตัวกันในห้องโถงกระจกที่ไม่มีการปรุง
กระบวนการสร้างชาติในประเทศเยอรมนีได้แสดงให้เห็นถึงการปกครองของอำนาจของรัฐปรัสเซียน รัฐใหม่ให้ความสำคัญอย่างมากในการปรับปรุงสกุลเงินธนาคารระบบกฎหมายและตุลาการในประเทศเยอรมนี มาตรการและการปฏิบัติของปรัสเซียนมักจะกลายเป็นแบบอย่างสำหรับส่วนที่เหลือของเยอรมนี
Language: Thai