1848 తరువాత, ఐరోపాలో జాతీయవాదం ప్రజాస్వామ్యం మరియు విప్లవంతో దాని అనుబంధానికి దూరంగా ఉంది. జాతీయవాద మనోభావాలను తరచూ కన్జర్వేటివ్‌లు రాష్ట్ర అధికారాన్ని ప్రోత్సహించడానికి మరియు ఐరోపాపై రాజకీయ ఆధిపత్యాన్ని సాధించడానికి సమీకరించారు.
జర్మనీ మరియు ఇటలీ దేశ-రాష్ట్రాలుగా ఏకీకృతం అయిన ప్రక్రియలో దీనిని గమనించవచ్చు. మీరు చూసినట్లుగా, మధ్యతరగతి జర్మన్లలో జాతీయవాద భావాలు విస్తృతంగా ఉన్నాయి, 1848 లో జర్మన్ సమాఖ్య యొక్క వివిధ ప్రాంతాలను ఎన్నుకోబడిన పార్లమెంటు పరిపాలించిన దేశ-రాష్ట్రంలోకి ఏకం చేయడానికి ప్రయత్నించారు. దేశ నిర్మాణాలకు ఈ ఉదారవాద చొరవ, అయితే, రాచరికం మరియు మిలిటరీ యొక్క సంయుక్త శక్తులచే అణచివేయబడింది, ప్రుస్సియా యొక్క పెద్ద భూస్వాములు (జంకర్స్ అని పిలుస్తారు) మద్దతు ఇచ్చారు. అప్పటి నుండి, ప్రుస్సియా జాతీయ ఏకీకరణ కోసం ఉద్యమ నాయకత్వాన్ని తీసుకుంది. దాని ముఖ్యమంత్రి ఒట్టో వాన్ బిస్మార్క్, ఈ ప్రక్రియ యొక్క వాస్తుశిల్పి ప్రష్యన్ సైన్యం మరియు బ్యూరోక్రసీ సహాయంతో నిర్వహించారు. ఏడు సంవత్సరాలకు పైగా మూడు యుద్ధాలు – ఆస్ట్రియా, డెన్మార్క్ మరియు ఫ్రాన్స్ ప్రష్యన్ విజయంలో ఎండెడ్ మరియు ఏకీకరణ ప్రక్రియను పూర్తి చేశాయి. జనవరి 1871 లో, ప్రష్యన్ రాజు, విలియం I, వెర్సైల్లెస్ వద్ద జరిగిన ఒక కార్యక్రమంలో జర్మన్ చక్రవర్తిని ప్రకటించారు.
జనవరి 18 1871 నాటి చల్లని చల్లని ఉదయం, జర్మన్ రాష్ట్రాల యువరాజులు, సైన్యం ప్రతినిధులు, ముఖ్యమంత్రి ఒట్టో వాన్ బిస్మార్క్‌తో సహా ముఖ్యమైన ప్రష్యన్ మంత్రులు, పాలేస్ ఆఫ్ వెర్సైల్లెస్ లోని మిర్రర్స్ ఆఫ్ మిర్రర్స్ లో సేకరించిన ముఖ్యమంత్రి ఒట్టో వాన్ బిస్మార్క్, కైసర్ విలియం I యొక్క కైజర్ I నేతృత్వంలోని కొత్త జర్మన్ సామ్రాజ్యాన్ని ప్రకటించారు.
జర్మనీలో దేశ నిర్మాణ ప్రక్రియ ప్రష్యన్ రాష్ట్ర అధికారం యొక్క ఆధిపత్యాన్ని ప్రదర్శించింది. జర్మనీలో కరెన్సీ, బ్యాంకింగ్, చట్టపరమైన మరియు న్యాయ వ్యవస్థలను ఆధునీకరించడానికి కొత్త రాష్ట్రం బలమైన ప్రాధాన్యతనిచ్చింది. ప్రష్యన్ చర్యలు మరియు అభ్యాసాలు తరచూ మిగతా జర్మనీకి ఒక నమూనాగా మారాయి.
Language: Telugu