ໃນຕອນຕົ້ນຂອງສະຕະວັດທີ 20, ສ່ວນໃຫຍ່ຂອງປະຊາຊົນຂອງຣັດເຊຍແມ່ນກະສິກໍາ. ປະມານ 85 ເປີເຊັນຂອງປະຊາກອນຂອງ Empire ຂອງຣັດເຊຍໄດ້ຮັບການດໍາລົງຊີວິດຂອງພວກເຂົາຈາກການກະສິກໍາ. ອັດຕາສ່ວນນີ້ສູງກ່ວາຢູ່ໃນປະເທດເອີຣົບສ່ວນໃຫຍ່. ຍົກຕົວຢ່າງ, ໃນປະເທດຝຣັ່ງແລະເຢຍລະມັນອັດຕາສ່ວນແມ່ນ 40 ເປີເຊັນແລະ 50 ເປີເຊັນ. ໃນຈັກກະພັດ, ຜູ້ປູກຝັງທີ່ຜະລິດສໍາລັບຕະຫຼາດພ້ອມທັງຄວາມຕ້ອງການຂອງຕົນເອງແລະຣັດເຊຍແມ່ນເມັດພືດທີ່ສໍາຄັນຂອງເມັດພືດ.
ອຸດສາຫະກໍາໄດ້ພົບເຫັນຢູ່ໃນກະເປົ. າ. ພື້ນທີ່ອຸດສາຫະກໍາທີ່ໂດດເດັ່ນແມ່ນ St Petersburg ແລະ Moscow. ຊ່າງຫັດຖະກໍາທີ່ດໍາເນີນການຜະລິດຫຼາຍ, ແຕ່ມີໂຮງງານຂະຫນາດໃຫຍ່ທີ່ມີຢູ່ຄຽງຂ້າງສໍາມະນາຫັດຖະກໍາຫັດຖະກໍາ. ໂຮງງານຈໍານວນຫຼາຍໄດ້ຖືກສ້າງຕັ້ງຂຶ້ນໃນຊຸມປີ 1890, ໃນເວລາທີ່ເຄືອຂ່າຍທາງລົດໄຟຂອງຣັດເຊຍໄດ້ຂະຫຍາຍອອກ, ແລະການລົງທືນຕ່າງປະເທດໃນອຸດສະຫະກໍາເພີ່ມຂື້ນ. ການຜະລິດຖ່ານຫີນມີສອງເທົ່າແລະມີທາດເຫຼັກແລະອຸປະກອນເສີມເຫຼັກເປັນຈໍານວນຫລາຍເທົ່າ. ຮອດຊຸມປີ 1900, ໃນບາງພື້ນທີ່ພະນັກງານໂຮງງານແລະຊ່າງຫັດຖະກໍາເກືອບຈະເທົ່າກັບຈໍານວນ.
ອຸດສາຫະກໍາສ່ວນໃຫຍ່ແມ່ນຊັບສິນສ່ວນຕົວຂອງອຸດສາຫະກໍາ. ລັດຖະບານຄວບຄຸມໂຮງງານຂະຫນາດໃຫຍ່ເພື່ອຮັບປະກັນຄ່າແຮງງານຂັ້ນຕ່ໍາແລະຊົ່ວໂມງເຮັດວຽກຈໍາກັດ. ແຕ່ເຈົ້າຫນ້າທີ່ກວດກາໂຮງງານບໍ່ສາມາດປ້ອງກັນກົດລະບຽບທີ່ກໍາລັງແຕກ. ໃນຫົວຫນ່ວຍຫັດຖະກໍາແລະກອງປະຊຸມນ້ອຍ, ມື້ເຮັດວຽກແມ່ນບາງຄັ້ງ 15 ຊົ່ວໂມງ, ທຽບໃສ່ 10 ຫຼື 12 ຊົ່ວໂມງໃນໂຮງງານ. ທີ່ພັກທີ່ພັກຕ່າງໆທີ່ແຕກຕ່າງກັນຈາກຫ້ອງໄປຫາຫໍພັກ.
ກໍາມະກອນແມ່ນກຸ່ມສັງຄົມທີ່ແບ່ງແຍກ. ບາງຄົນມີການເຊື່ອມໂຍງທີ່ເຂັ້ມແຂງກັບຫມູ່ບ້ານທີ່ພວກເຂົາມາ. ຄົນອື່ນໄດ້ຕັ້ງຖິ່ນຖານຢູ່ໃນຕົວເມືອງຢ່າງຖາວອນ. ກໍາມະກອນແບ່ງອອກໂດຍທັກສະ. ເຄື່ອງທໍາໂລຫະຂອງ St. Petersburg ໄດ້ລະນຶກເຖິງ, ‘ໂລຫະໄດ້ຖືວ່າຕົນເອງເປັນຄົນຊັ້ນສາດໃນບັນດາກໍາມະການອື່ນໆ. ອາຊີບຂອງພວກເຂົາຮຽກຮ້ອງໃຫ້ມີການຝຶກອົບຮົມແລະທັກສະເພີ່ມເຕີມ … ແມ່ຍິງຂອງກໍາລັງແຮງງານໃນໂຮງງານໃນປີ 1914, ແຕ່ວ່າພວກເຂົາໄດ້ຮັບເງິນຫນ້ອຍກວ່າຜູ້ຊາຍ (ລະຫວ່າງສອງສ່ວນສີ່ຂອງຜູ້ຊາຍ) ພະແນກລະດັບຫນຶ່ງທີ່ກໍາມະກອນໄດ້ສະແດງຕົວເອງໃນເຄື່ອງແຕ່ງກາຍແລະລັກສະນະເຊັ່ນກັນ. ຜູ້ອອກແຮງງານບາງຄົນໄດ້ສ້າງສະມາຄົມເພື່ອຊ່ວຍສະມາຊິກໃນເວລາທີ່ມີຄວາມຫຍຸ້ງຍາກຫລືຄວາມລໍາບາກດ້ານການເງິນແຕ່ສະມາຄົມດັ່ງກ່າວ.
ເຖິງວ່າຈະມີການແບ່ງແຍກ, ຜູ້ອອກແຮງງານກໍ່ລວມເອົາວຽກງານປະທ້ວງ (ຢຸດວຽກ) ເມື່ອພວກເຂົາບໍ່ເຫັນດີກັບນາຍຈ້າງຫຼືສະພາບການເຮັດວຽກ. ການປະທ້ວງເຫລົ່ານີ້ໄດ້ເກີດຂື້ນເລື້ອຍໆໃນອຸດສະຫະກໍາແຜ່ນແພໃນໄລຍະປີ 1896-1897, ແລະໃນອຸດສະຫະກໍາໂລຫະໃນໄລຍະປີ 1902.
ໃນຊົນນະບົດ, ຊາວກະແຍງການາອົ້ນປູກທີ່ດິນສ່ວນໃຫຍ່. ແຕ່ຄວາມສູງສົ່ງ, ມົງກຸດແລະໂບດ Orthodox ເປັນເຈົ້າຂອງຄຸນສົມບັດໃຫຍ່. ເຊັ່ນດຽວກັນກັບຜູ້ອອກແຮງງານ, ຊາວກະສິກອນກໍ່ຖືກແບ່ງອອກ. ພວກເຂົາເຈົ້າແມ່ນສາດສະຫນາ Alsegeeply. ແຕ່ເວັ້ນເສຍແຕ່ໃນສອງສາມກໍລະນີທີ່ພວກເຂົາບໍ່ມີຄວາມເຄົາລົບຕໍ່ຄວາມສູງສົ່ງຂອງສົ້ມ. ຜູ້ມີຂົນສົ່ງໄດ້ຮັບອໍານາດແລະຕໍາແຫນ່ງຂອງພວກເຂົາຜ່ານການບໍລິການຂອງພວກເຂົາໃຫ້ແກ່ Tsar, ບໍ່ແມ່ນຜ່ານຄວາມນິຍົມຂອງທ້ອງຖິ່ນ. ນີ້ແມ່ນບໍ່ຄືກັນກັບຝຣັ່ງບ່ອນທີ່, ໃນລະຫວ່າງການປະຕິວັດຝຣັ່ງໃນ Brittany, ຊາວກະສິກອນໄດ້ຕໍ່ສູ້ກັບພວກເຂົາ. ໃນປະເທດຣັດເຊຍ, ຊາວກະສິກອນຕ້ອງການທີ່ດິນຂອງຜູ້ມີກຽດທີ່ໄດ້ມອບໃຫ້ພວກເຂົາ. ເລື້ອຍໆ, ພວກເຂົາປະຕິເສດທີ່ຈະຈ່າຍຄ່າເຊົ່າແລະແມ້ກະທັ້ງຜູ້ເປັນເຈົ້າຂອງທີ່ດິນ. ໃນປີ 1902, ສິ່ງນີ້ໄດ້ເກີດຂື້ນໃນລະດັບໃຫຍ່ໃນພາກໃຕ້ຂອງຣັດເຊຍ. ແລະໃນປີ 1905, ເຫດການດັ່ງກ່າວໄດ້ເກີດຂື້ນທົ່ວປະເທດຣັດເຊຍ.
ຊາວກະສິກອນຣັດເຊຍແມ່ນແຕກຕ່າງຈາກຊາວອີຕາລີເອີຣົບອື່ນໆໃນທາງອື່ນ. ພວກເຂົາໄດ້ເອົາດິນຂອງພວກເຂົາຮ່ວມກັນເປັນປະຈໍາແລະຄອບຄົວຂອງພວກເຂົາແບ່ງແຍກມັນຕາມຄວາມຕ້ອງການຂອງແຕ່ລະຄອບຄົວ.
Language: Laotian