O’zgarishni ko’zda tutadigan guruh liberallar edi. Liberallar barcha dinlarni tatbiq etadigan xalqni xohladi. Shuni yodda tutishimiz kerakki, hozirgi paytda Evropa davlatlari odatda bitta din yoki boshqa dindan kamsitilgan yoki boshqalarni Angliya, Avstriya va Ispaniya cherkovini afzal ko’rgan. Liberallar, shuningdek, dinsiz hukmdorlarning nazoratsiz kuchiga qarshi chiqishdi. Ular shaxslarning hukumatlarga qarshi huquqlarini himoya qilishni xohladilar. Ular vakillar va amaldorlar tomonidan mustaqil ravishda mustaqil bo’lgan puxta o’qitilgan sud hokimiyati tomonidan sharhlangan qonunlarga bo’ysunadigan vakili va vakili saylandi. Biroq, ular “demokratlar” emas edilar. Ular hammadan kattalar franchisisiga, ya’ni har bir fuqaroning ovoz berish huquqiga ishonishmadi. Ular mulk erkaklarini asosan ovoz berishlari kerakligini his qilishdi. Shuningdek, ular ayollar uchun ovoz berishni xohlamadilar.
Bundan farqli o’laroq, radikallar hukumatning aksariyat aholisining aksariyat aholisiga asoslangan davlatni xohladi. Ko’plab ayollar uchun eng ko’p qo’llab-quvvatlanadigan ayollar harakatlari. Liberallardan farqli o’laroq, ular katta er egalari va boy zavod egalarining imtiyozlariga qarshi chiqishdi. Ular xususiy mulkning mavjudligiga qarshi emas edilar, ammo ozchilikning qo’lida mulkning kontsentratsiyasini yoqtirmagan.
Konservatorlar radikallar va liberallarga qarshi. Ammo frantsuz inqilobidan so’ng, hatto konservatorlar ham o’zgarish zarurligiga fikrlarini ochishdi. Avvalroq, XVIII asrda konservatorlar o’zgarishi g’oyasiga qarshi chiqdilar. XXIII asrning boshida ular o’zgarish muqarrar, ammo o’tmishi sekin jarayon orqali uni hurmat qilish va o’zgartirish kerakligiga ishonishgan.
Frantsiya inqilobiga ergashgan ijtimoiy va siyosiy tartibsizliklar paytida to’qnashgan bunday turli xil g’oyalar. O’n to’qqizinchi asrda inqilobga va milliy o’zgarishlarga bo’lgan turli urinishlar ushbu siyosiy tendentsiyalarning chegaralari va imkoniyatlarini aniqlashga yordam berdi.
Language: Uzbek
Science, MCQs