De la komenco virinoj estis aktivaj partoprenantoj en la eventoj, kiuj kaŭzis tiom da gravaj ŝanĝoj en la franca socio. Ili esperis, ke ilia implikiĝo premos la revolucian registaron enkonduki mezurojn por plibonigi sian vivon. Plej multaj virinoj de la tria bieno devis labori por vivteni sin. Ili laboris kiel kudristinoj aŭ lavejoj, vendis florojn, fruktojn en la domoj de prosperaj homoj. Plej multaj virinoj ne havis aliron al edukado aŭ laborposteno. Nur filinoj de nobeloj aŭ pli riĉaj membroj de la tria bieno povis studi ĉe CA Monaventejo, post kio iliaj familioj aranĝis geedzecon por ili. Laborantaj virinoj ankaŭ devis zorgi pri siaj familioj, tio estas kuiri, akiri akvon, vosti por pano kaj prizorgi la infanojn. Iliaj salajroj estis pli malaltaj ol tiuj de viroj.
Por diskuti kaj voĉdoni siajn interesojn, virinoj komencis siajn proprajn politikajn klubojn kaj gazetojn. Ĉirkaŭ sesdek virinaj kluboj aperis en diversaj francaj urboj. La socio de revoluciaj kaj respublikaj virinoj estis la plej fama el ili. Unu el iliaj signifaj postuloj estis, ke virinoj ĝuas la samajn politikajn rajtojn kiel viroj. Virinoj seniluziiĝis, ke la Konstitucio de 1791 reduktis ilin al pasivaj civitanoj. Ili postulis la rajton voĉdoni, esti elektita al la Asembleo kaj okupi politikan oficon. Nur tiam ili sentis, ke iliaj interesoj estus reprezentitaj en la nova registaro.
En la fruaj jaroj, la revolucia registaro enkondukis leĝojn, kiuj helpis plibonigi la vivon de virinoj. Kune kun kreado de ŝtataj lernejoj, lernejado fariĝis deviga por ĉiuj knabinoj. Iliaj patroj ne plu povis devigi ilin geedzeco kontraŭ sia volo. Geedziĝo fariĝis kontrakto subskribita en FR4EELY kaj registrita laŭ civila juro. Eksgeedziĝo estis laŭleĝa, kaj virinoj kaj viroj. Virinoj nun povus trejni por laborpostenoj, povus fariĝi artistoj aŭ administri malgrandajn entreprenojn.
La lukto de virinoj por egalaj politikaj rajtoj tamen daŭris. Dum la Regino de Teruro, la nova registaro publikigis leĝojn ordonantajn fermon de virinaj kluboj kaj malpermesante siajn politikajn agadojn. Multaj elstaraj virinoj estis arestitaj kaj kelkaj el ili ekzekutitaj.
La movadoj de virinoj por voĉdoni rajtajn rajtojn kaj egalajn salajrojn daŭris kvankam la sekvaj ducent jaroj en multaj landoj de la mondo. La lukto por la voĉdono estis farita per internacia voĉdonada movado dum la fino de la 19a kaj frua dudeka jarcentoj. La ekzemplo de la politikaj aktivaĵoj de francaj virinoj dum la revoluciaj jaroj estis vivantaj kiel inspira memoro. Estis fine en 1946, ke virinoj en Francio gajnis la rajton voĉdoni.
Fonto e fonto f
Iuj el la bazaj rajtoj fiksitaj en Deklaro de Olympe de Gouges.
1. Virino naskiĝas libera kaj restas egala al viro en rajtoj.
2. La celo de ĉiuj politikaj asocioj estas konservado de la naturaj rajtoj de virino kaj viro: ĉi tiuj rajtoj estas libereco, posedaĵo, sekureco kaj ĉefe rezisto al subpremo.
3. La fonto de ĉiu suvereneco loĝas en la nacio, kio estas nenio krom la kuniĝo de virino kaj viro.
4. La leĝo estu la esprimo de la ĝenerala volo; Ĉiuj inaj kaj viraj civitanoj devas diri ĉu persone aŭ per siaj reprezentantoj en ĝia formuliĝo; Ĝi estu la sama por ĉiuj. Ĉiuj inaj kaj viraj civitanoj estas egale rajtigitaj al ĉiuj honoroj kaj publika dungado laŭ siaj kapabloj kaj sen ia alia distingo ol tiu de iliaj talentoj.
5. Neniu virino estas escepto; Ŝi estas akuzita, arestita kaj detenita en kazoj determinitaj de leĝo. Virinoj, kiel viroj, obeas ĉi tiun striktan leĝon.
Fonto G
En 1793, la jakobin -politikisto Chaumette serĉis pravigi la fermon de virinaj kluboj sur la sekvaj terenoj: ‘Ĉu la naturo konfidis hejmajn devojn al viroj? Ĉu ŝi donis al ni mamojn por nutri bebojn? Ne. Ŝi diris al viro: Estu viro. Ĉasado, agrikulturo, politikaj devoj, kiuj estas via regno. Al Virino: An … la aferoj de la domanaro, devoj de patrineco – tiuj SK -oj. Meless estas tiuj virinoj, kiuj fariĝos viroj. Ĉu devoj ne estis sufiĉe distribuitaj? ‘
__________________________________________________________________________
Language: Esperanto
Science, MCQs