കൊളോണിയൽ സർക്കാർ 1905-ൽ വനത്തിന്റെ മൂന്നിൽ രണ്ട് ഭാഗവും കരുതപ്പെടാനും കൃഷി, വേട്ട, വന ഉൽപന്നത്തിന്റെ ശേഖരം നിർത്തുക, ബസ്തറിലെ ജനങ്ങൾ വളരെ ആശങ്കാകുലരായിരുന്നു. മരങ്ങൾ മുറിക്കുന്നതിലും കടക്കുന്നതിലും വനംവകുപ്പിനായി സ free ജന്യമായി പ്രവർത്തിക്കുകയും കാട്ടിനെ തീയിൽ നിന്ന് സംരക്ഷിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു എന്ന അവസ്ഥയിൽ ചില ഗ്രാമങ്ങളിൽ താമസിക്കാൻ അനുവദിച്ചു. തുടർന്ന്, ഇവ ‘ഫോറസ്റ്റ് ഗ്രാമങ്ങൾ’ എന്നറിയപ്പെട്ടു. നോട്ടീസോ നഷ്ടപരിഹാരമോ ഇല്ലാതെ മറ്റ് ഗ്രാമങ്ങളിലെ ആളുകൾ നാടുകടത്തി. ദീർഘകാലം. വർദ്ധിച്ച ഭൂമി വാടക, കൊളോണിയൽ ഉദ്യോഗസ്ഥരുടെ ചരക്കുകളുടെ ചരക്കുകളുടെയും ചരക്കുകളുടെയും ആവശ്യകതയാണ് ഗ്രാമവാസികൾ. 1899-1900-ൽ ഭയങ്കരമായ ക്ഷാമങ്ങൾ വന്നു: വീണ്ടും 1907-1908 ൽ. റിസർവേഷനുകൾ അവസാനത്തെ വൈക്കോലാണെന്ന് തെളിഞ്ഞു.
ആളുകൾ അവരുടെ ഗ്രാമ കൗൺസിലുകളിലും ബാസാറുകളിലും ഉത്സവങ്ങളിലും അല്ലെങ്കിൽ തലമുഴക്കങ്ങളും നിരവധി ഗ്രാമങ്ങളും ഒത്തുചേരുന്ന സ്ഥലങ്ങളിൽ ഈ വിഷയങ്ങൾ ശേഖരിക്കാനും ചർച്ച ചെയ്യാനും തുടങ്ങി. ഒരു നേതാവും ഉണ്ടായിരുന്നില്ലെങ്കിലും, ഒരു നേതാവും ഉണ്ടായിരുന്നില്ലെങ്കിലും, ഒരു നേതാവും ഉണ്ടായിരുന്നില്ലെങ്കിലും, നാത്ത് അഹര ഗ്രാമത്തിൽ നിന്ന് ഗുണ്ട ധർവിനെ പ്രസ്ഥാനത്തിലെ ഒരു പ്രധാന രൂപമായി നിരവധി ആളുകൾ സംസാരിച്ചിരുന്ന ഈ സംരംഭം നടത്തിയതാണ്. 1910 ൽ മാൻഗെസ് കൊമ്പുകൾ, ഭൂമിയുടെ ഒരു പിണ്ഡം, മുളക്, അമ്പുകൾ എന്നിവ ഗ്രാമങ്ങൾ തമ്മിൽ പ്രചരിപ്പിക്കാൻ തുടങ്ങി. ഇവർ യഥാർത്ഥത്തിൽ വിമതരെ ബ്രിട്ടീഷുകാർക്കെതിരെ മത്സരിക്കാൻ ക്ഷണിക്കുന്ന സന്ദേശങ്ങളായിരുന്നു. എല്ലാ ഗ്രാമവും കലാപച്ചെലവിന് എന്തെങ്കിലും സംഭാവന നൽകി. ബസാറുകൾ കൊള്ളയടിച്ചു, ഉദ്യോഗസ്ഥരുടെയും വ്യാപാരികളുടെയും കുടുംബങ്ങളുടെയും സ്കൂളുകളുടെയും പോലീസ് സ്റ്റേഷനുകളുടെയും വീടുകളും കൊള്ളയടിച്ചതും ധാന്യം പുനർവിതരണവും. ആക്രമിക്കപ്പെട്ടവരിൽ ഭൂരിഭാഗവും കൊളോണിയൽ ഭരണകൂടവും അതിന്റെ വ്യാപിത നിയമങ്ങളുമായി ബന്ധപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. വില്യം വാർഡ്, ഇവന്റുകൾ നിരീക്ഷിച്ച ഒരു മിഷനറിയാണ്, ഇ: എല്ലാ ദിശകളിൽ നിന്നുമുള്ള ജഗദൽപൂർ, പോലീസ്, ചന്റുകൾ, വൺസ് പീൺസ്, തിരുവിറപ്പിക്കൽ
ഉറവിടം ഇ
‘ഭോണ്ടിയ 400 പുരുഷന്മാരെ കൂട്ടിയിടിച്ച് നിരവധി ആടുകളെ ബലിയർപ്പിച്ചു, ബിജാപൂരിന്റെ ദിശയിൽ നിന്ന് മടങ്ങിവരുമെന്ന് പ്രതീക്ഷിക്കുന്ന ദിവാൻ തടസ്സപ്പെടുത്താൻ തുടങ്ങി. ഈ കൂട്ടം ഫെബ്രുവരി 10 ന് ആരംഭിച്ചു, തെക്കേപൽ (രാജൂർ), ടോക്കപൽ (രാജൂർ) എന്നിവരെ പോലീസ് പോസ്റ്റ്, തോൽവി (രാജൂർ) എന്നിവരെ പണിതു. ദേവാനിൽ കയറി അവനെ അകത്തേക്ക് അയച്ച പോലീസിനെ ജനക്കൂട്ടം ഗൗരവമായി അപമാനിച്ചില്ല, പക്ഷേ അവരെ ആയുധങ്ങൾ ലഘൂകരിക്കുകയും അവരെ വിട്ടയക്കുകയും ചെയ്തു. ഭോണ്ടിയ മദ്ധയുടെ കീഴിലുള്ള വിമതരുടെ ഒരു പാർട്ടി അവിടെ കടന്നുപോയി സാഹചര്യത്തിൽ തടയാൻ കോവർ നദിയിലേക്ക് പോയി. ബാക്കിയുള്ളവർ ബിജാപൂരിൽ നിന്നുള്ള പ്രധാന റോഡ് തടയാൻ ദിൽമില്ലിയിലേക്ക് പോയി. ബുദ്ധൻ മഹിയും ഹർചൃത്നായും നായിക് പ്രധാന ബോഡിയെ നയിച്ചു. ‘ ഡി ബ്രെറ്റിൽ നിന്നുള്ള കത്ത്, രാഷ്ട്രീയ ഏജന്റ്, ഛത്തീസ്ഗ h ് ഫ്യൂഡേറ്ററി സ്റ്റേറ്റ്സ് വരെ കമ്മീഷണർ, ഛത്തീസ്ഗ h ് ഡിവിഷൻ, 23 ജൂൺ 1910. ഉറവിടം എഫ്
ബസ്തറിൽ താമസിക്കുന്ന മൂപ്പന്മാർ മാതാപിതാക്കളിൽ നിന്ന് കേട്ട ഈ യുദ്ധത്തിന്റെ കഥ വിവരിച്ചു:
പിതാവ് പോഡിയാമി ടോക്കെലി എന്ന പിതാവ് പോഡിയാമി ടോക്കെലിയോട് പോഡിയാമി ഗംഗയോട് പറഞ്ഞു:
‘ബ്രിട്ടീഷുകാർ വന്ന് ഭൂമി ഏറ്റെടുത്തു. തനിക്കു ചുറ്റും നടക്കുന്ന കാര്യങ്ങളിൽ രാജ ശ്രദ്ധയില്ല, അതിനാൽ ആ ഭൂമി എടുത്തുകളയുകയാണെങ്കിൽ, അദ്ദേഹത്തിന്റെ അനുതാത്ത അനുകൂടം ആളുകളെ ശേഖരിച്ചു. യുദ്ധം ആരംഭിച്ചു. അദ്ദേഹത്തിന്റെ കടുത്ത അനുബന്ധവർ മരിച്ചു, ബാക്കിയുള്ളവർ ചമ്മട്ടി. എന്റെ പിതാവ്, പോഡിയാമി ടോക്കലിന് നിരവധി സ്ട്രോക്കുകൾ അനുഭവിച്ചു, പക്ഷേ അദ്ദേഹം രക്ഷപ്പെട്ട് രക്ഷപ്പെട്ടു. ബ്രിട്ടീഷുകാരെ ഒഴിവാക്കാനുള്ള പ്രസ്ഥാനമായിരുന്നു അത്. കുതിരകളെ ബന്ധിപ്പിച്ച് വലിക്കുന്ന ബ്രിട്ടീഷുകാർ ഉപയോഗിച്ചു. രണ്ടോ മൂന്നോ പേർ ജഗദൽപൂരിലേക്ക് പോയി: ഗാർഗിദ്യ, മൈക്കിഴം എന്നിവർ മർഗാമിരാസ്, ബാറ്റെറാസ്, ബാറ്റെറാസ്, മറ്റു പലതരം എന്നിവ.
അതുപോലെ, നന്ദരാസ ഗ്രാമത്തിൽ നിന്നുള്ള മൂപ്പനായ ചേൻരു പറഞ്ഞു:
“ജനങ്ങളുടെ ഭാഗത്ത്, വലിയ മൂപ്പന്മാരും, നന്ദരാസയിലെ സോയകൽ ദദർവയും പാണ്ട്വ മജിയും. എല്ലാ പർഗാനയിലെയും ആളുകൾ ഒരു ഫ്ലാഷുചെയ്തു. ഗുണ്ട ധൂർ അധികാരങ്ങളും പറന്നു. എന്നാൽ വില്ലുകൾക്കും അമ്പുകൾക്കും ചെയ്യാൻ കഴിയുന്നവർക്ക് എന്തുചെയ്യാനാകും? ജനം പൽട്ടൻ ഓടിപ്പോയി. എങ്ങനെയെങ്കിലും (ജനങ്ങളുടെ) അവരുടെ ഗ്രാമങ്ങളിലേക്ക് അവരുടെ വീട്ടിലേക്കുള്ള വഴി കണ്ടെത്തി. ‘
കലാപത്തെ അടിച്ചമർത്താൻ ബ്രിട്ടീഷുകാർ സൈന്യം അയച്ചു. ആദിവാസി നേതാക്കൾ ചർച്ച ചെയ്യാൻ ശ്രമിച്ചു, പക്ഷേ ബ്രിട്ടീഷുകാർ അവരുടെ ക്യാമ്പുകളെ വളയുകയും അവരുടെ മേൽ വെടിവയ്ക്കുകയും ചെയ്തു. അതിനുശേഷം അവർ ഗ്രാമങ്ങളിലൂടെ സഞ്ചരിച്ച് കലാപത്തിൽ പങ്കെടുത്തവരെ അടിക്കുകയും ശിക്ഷിക്കുകയും ചെയ്തു. ആളുകൾ കാടുകളിലേക്ക് ഓടിപ്പോയതിനാൽ മിക്ക ഗ്രാമങ്ങളും വിജനമാക്കി. നിയന്ത്രണം വീണ്ടെടുക്കാൻ ബ്രിട്ടീഷുകാർക്ക് മൂന്ന് മാസമെടുത്തു (ഫെബ്രുവരി – മെയ്). എന്നിരുന്നാലും, ഗുണ്ട ധർ പിടിച്ചെടുക്കാൻ അവർക്ക് ഒരിക്കലും കഴിഞ്ഞു. വിമതർക്ക് ഒരു പ്രധാന വിജയത്തിൽ, സംവരണത്തെക്കുറിച്ചുള്ള ജോലി താൽക്കാലികമായി നിർത്തിവച്ചു, റിസർവ് ചെയ്ത പ്രദേശം 1910 ന് മുമ്പ് ആസൂത്രണം ചെയ്തു.
വനങ്ങളുടെ കഥയും ബസ്തറിലെ ആളുകളും അവിടെ അവസാനിക്കുന്നില്ല. സ്വാതന്ത്ര്യാനന്തരം, ആളുകളെ വനങ്ങളിൽ നിന്ന് മാറ്റിനിർത്തുന്നതിനും വ്യാവസായിക ഉപയോഗത്തിനായി റിസർവ് ചെയ്യുന്നതിനും ഇതേ രീതി തുടർന്നു. പേപ്പർ വ്യവസായത്തിന് പൾപ്പ് നൽകുന്നതിന് 4,600 ഹെക്ടർ നാച്ചുറൽ ഫോറസ്റ്റ് ഉഷ്ണമേഖലാ പൈൻ മാറ്റിസ്ഥാപിക്കണമെന്ന് ലോക ബാങ്ക് നിർദ്ദേശിച്ചു. പ്രാദേശിക പരിസ്ഥിതി പ്രവർത്തകരുടെ പ്രതിഷേധത്തിന് ശേഷമാണ് പദ്ധതി നിർത്തിയത്.
നമുക്ക് ഇപ്പോൾ ഏഷ്യയിലെ ഏഷ്യയിലെ മറ്റൊരു ഭാഗത്തേക്കോ ഇതേ കാലയളവിൽ എന്താണ് സംഭവിക്കുന്നതെന്ന് നോക്കാം. Language: Malayalam