مقامات ارتش ، صاحبان زمین و صنعتگران در دولت موقت تأثیرگذار بودند. اما لیبرال ها و همچنین سوسیالیست ها در میان آنها به سمت یک دولت منتخب کار کردند. محدودیت در جلسات عمومی و انجمن ها حذف شد. اتحاد جماهیر شوروی ، مانند شوروی پتروگراد ، در همه جا راه اندازی شد ، اگرچه هیچ سیستم مشترکی برای انتخابات دنبال نشد.
در آوریل 1917 ، رهبر بلشویک ولادیمیر لنین از تبعید خود به روسیه بازگشت. او و بلشویک ها از سال 1914 با جنگ مخالفت کرده بودند. اکنون او احساس کرد که زمان آن رسیده است که اتحاد جماهیر شوروی قدرت را به دست بگیرد. وی اظهار داشت که جنگ به هم نزدیک می شود ، زمین به دهقانان منتقل می شود و بانک ها ملی می شوند. این سه خواسته “پایان نامه های آوریل” لنین بود. وی همچنین استدلال كرد كه حزب بلشویک خود را حزب کمونیست تغییر نام داد تا اهداف رادیکال جدید خود را نشان دهد. بیشتر افراد دیگر در حزب بلشویک در ابتدا از پایان نامه های آوریل غافلگیر شدند. آنها فکر می کردند که هنوز زمان برای یک انقلاب سوسیالیستی رسیده است و دولت موقت لازم برای حمایت از آن است. اما تحولات ماههای بعدی نگرش آنها را تغییر داد.
در طول تابستان جنبش کارگران گسترش یافت. در مناطق صنعتی ، کمیته های کارخانه تشکیل شد که شروع به زیر سوال بردن نحوه اداره صنعتگران کارخانه های خود کردند. اتحادیه های کارگری تعداد زیادی رشد کردند. کمیته های سربازان در ارتش تشکیل شدند. در ماه ژوئن ، حدود 500 اتحاد جماهیر شوروی نماینده را به کنگره اتحاد جماهیر شوروی روسیه فرستادند. از آنجا که دولت موقت شاهد کاهش قدرت آن بود و نفوذ بلشویک در حال رشد است ، تصمیم گرفت اقدامات سختگیرانه ای را علیه نارضایتی گسترش دهد. این مقاومت در برابر تلاش های کارگران برای اداره کارخانه ها و دستگیری رهبران مقاومت کرد. تظاهرات مردمی که توسط بلشویک ها در ژوئیه سال 1917 به صحنه آمد ، به شدت سرکوب شد. بسیاری از رهبران بلشویک مجبور بودند مخفی شوند یا فرار کنند.
در همین حال ، در حومه شهر ، دهقانان و رهبران انقلابی سوسیالیستی آنها برای توزیع مجدد زمین فشرده شدند. کمیته های زمین برای رسیدگی به این امر تشکیل شد. دهقانان با تشویق انقلابیون سوسیالیست ، بین ژوئیه و سپتامبر 1917 زمین را به دست گرفتند.
Language: Persian