ในตอนต้นของศตวรรษที่ยี่สิบคนส่วนใหญ่ของรัสเซียเป็นเกษตรกร ประมาณร้อยละ 85 ของประชากรของจักรวรรดิรัสเซียได้รับชีวิตจากการเกษตร สัดส่วนนี้สูงกว่าในประเทศในยุโรปส่วนใหญ่ ตัวอย่างเช่นในฝรั่งเศสและเยอรมนีสัดส่วนอยู่ระหว่าง 40 เปอร์เซ็นต์ถึง 50 เปอร์เซ็นต์ ในจักรวรรดิผู้ปลูกฝังที่ผลิตเพื่อตลาดรวมถึงความต้องการของตนเองและรัสเซียเป็นผู้ส่งออกธัญพืชรายใหญ่
อุตสาหกรรมถูกพบในกระเป๋า เขตอุตสาหกรรมที่โดดเด่นคือเซนต์ปีเตอร์สเบิร์กและมอสโก ช่างฝีมือรับการผลิตส่วนใหญ่ แต่มีโรงงานขนาดใหญ่อยู่ข้างเวิร์คช็อปงานฝีมือ โรงงานหลายแห่งถูกจัดตั้งขึ้นในปี 1890 เมื่อเครือข่ายรถไฟของรัสเซียขยายออกไปและการลงทุนจากต่างประเทศในอุตสาหกรรมเพิ่มขึ้น การผลิตถ่านหินเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่าและเหล็กและเหล็กกล้าเป็นสี่เท่า ในปี 1900 ในบางพื้นที่คนงานในโรงงานและช่างฝีมือมีจำนวนเกือบเท่ากัน
อุตสาหกรรมส่วนใหญ่เป็นทรัพย์สินส่วนตัวของนักอุตสาหกรรม รัฐบาลดูแลโรงงานขนาดใหญ่เพื่อให้แน่ใจว่าค่าแรงขั้นต่ำและชั่วโมงการทำงานที่ จำกัด แต่ผู้ตรวจสอบโรงงานไม่สามารถป้องกันกฎที่ถูกทำลายได้ ในหน่วยงานฝีมือและเวิร์กช็อปขนาดเล็กวันทำงานบางครั้ง 15 ชั่วโมงเมื่อเทียบกับโรงงาน 10 หรือ 12 ชั่วโมง ที่พักแตกต่างกันไปตั้งแต่ห้องไปยังหอพัก
คนงานเป็นกลุ่มสังคมที่แบ่งแยก บางคนมีการเชื่อมโยงที่แข็งแกร่งกับหมู่บ้านที่พวกเขามา คนอื่น ๆ ตั้งรกรากอยู่ในเมืองอย่างถาวร คนงานถูกหารด้วยทักษะ ช่างโลหะของเซนต์ปีเตอร์สเบิร์กจำได้ว่า ‘ช่างโลหะคิดว่าตัวเองเป็นขุนนางในหมู่คนงานคนอื่น ๆ อาชีพของพวกเขาเรียกร้องให้มีการฝึกอบรมและทักษะมากขึ้น … ผู้หญิงคิดเป็นร้อยละ 31 ของกำลังแรงงานโรงงานในปี 1914 แต่พวกเขาได้รับค่าจ้างน้อยกว่าผู้ชาย (ระหว่างครึ่งและสามในสี่ของค่าจ้างของมนุษย์) แผนกต่างๆในหมู่คนงานแสดงตัวเองในชุดและมารยาทเช่นกัน คนงานบางคนได้จัดตั้งสมาคมเพื่อช่วยเหลือสมาชิกในช่วงเวลาของการว่างงานหรือความยากลำบากทางการเงิน แต่สมาคมดังกล่าวมีน้อย
แม้จะมีหน่วยงาน แต่คนงานก็รวมตัวกันเพื่อหยุดงาน (หยุดงาน) เมื่อพวกเขาไม่เห็นด้วยกับนายจ้างเกี่ยวกับการเลิกจ้างหรือเงื่อนไขการทำงาน การนัดหยุดงานเหล่านี้เกิดขึ้นบ่อยครั้งในอุตสาหกรรมสิ่งทอในช่วงปีพ. ศ. 2439-2440 และในอุตสาหกรรมโลหะในช่วงปี 2445
ในชนบทชาวนาปลูกแผ่นดินส่วนใหญ่ แต่ขุนนางมงกุฎและคริสตจักรออร์โธดอกซ์เป็นเจ้าของคุณสมบัติขนาดใหญ่ เช่นเดียวกับคนงานชาวนาก็ถูกแบ่งออก พวกเขาเป็นคนที่นับถือศาสนา แต่ยกเว้นในบางกรณีพวกเขาไม่เคารพขุนนางเปรี้ยว ขุนนางได้รับพลังและตำแหน่งของพวกเขาผ่านบริการของพวกเขาไปยังซาร์ไม่ใช่ผ่านความนิยมในท้องถิ่น สิ่งนี้แตกต่างจากฝรั่งเศสซึ่งในระหว่างการปฏิวัติฝรั่งเศสในบริตตานีชาวนาเคารพขุนนางและต่อสู้เพื่อพวกเขา ในรัสเซียชาวนาต้องการให้ดินแดนแห่งขุนนางมอบให้พวกเขา บ่อยครั้งที่พวกเขาปฏิเสธที่จะจ่ายค่าเช่าและแม้กระทั่งเจ้าของบ้านที่ถูกสังหาร ในปี 1902 สิ่งนี้เกิดขึ้นในขนาดใหญ่ในรัสเซียใต้ และในปี 1905 เหตุการณ์ดังกล่าวเกิดขึ้นทั่วรัสเซีย
ชาวนารัสเซียแตกต่างจากชาวนายุโรปอื่น ๆ ในอีกทางหนึ่ง พวกเขารวมที่ดินของพวกเขาเข้าด้วยกันเป็นระยะและชุมชน (ปัญญา) แบ่งตามความต้องการของแต่ละครอบครัว
Language: Thai